นักภาวนาส่วนใหญ่อยากให้จิตสงบ
ทั้งๆ ที่ไม่รู้จักความสงบ
นึกเอาเองว่าความสงบคืออาการผ่อนคลาย
ไม่คิดอะไร ความสงบแบบนี้ก็มีเหมือนกัน
หลวงปู่มั่นเรียกว่า สมาธิหัวตอ
ไม่ใช่สัมมาสมาธิของพระพุทธเจ้า
ในการภาวนาสิ่งที่สำคัญที่สุดคือตัวรู้
ในการภาวนาเราจึงต้องมุ่งพัฒนาตัวรู้คือจิต
ให้พ้นจากการรู้ผิดรู้ถูกอย่างลูบๆ คลำๆ
เป็นผู้รู้ตามความเป็นจริง
สมาธิไม่ใช่อาการเฉยเพราะไม่รับรู้สิ่งใดเลย
สมาธิคือเฉยเพราะรู้เท่าทันอย่างสม่ำเสมอ
ต่อเนื่อง มั่นคง เพราะรู้ ตื่น เบิกบาน
พระอาจารย์ชยสาโรภิกขุ
Image by Nika_Akin from pixabay
ที่มา : เพจบ้านจตุรทวีปประทาน เพื่องานพระศาสนา
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น