ฝากนิยาย..ศรีอินทราทิตย์


           
*****อัพเดตบทที่ 28 แล้วค่ะ*****
             23 พฤศจิกายน 2566

             เรื่องราวของหนุ่มไทยในต่างแดนซึ่งแม้จะอพยพไปไกลถึงแดนจิงโจ้ ก็ยังไม่พ้นการติดตามของบุรุษลึกลับ เจ้าของพระนาม "พ่อขุนบางกลางหาว" หรือพ่อขุนศรีอินทราทิตย์ในเวลาต่อมา พระองค์ขอให้เขากลับไปทำหน้าที่ในฐานะกุญแจสำคัญดอกหนึ่งของการปลดปล่อยไทยให้เป็นอิสระจากขอม เขาลังเล แต่ที่สุดก็ตัดสินใจกลับคืนอดีต ด้วยความรักความผูกพันที่มีต่อหญิงงามชาตินักรบคนหนึ่ง ที่เขาได้พบเพียงในฝันตลอดมา แต่ต่อจากนี้จะได้พบตัวจริงของเธอแล้ว....

            หากใครชอบนิยายรัก แฟนตาซีย้อนยุค ช่วยเป็นกำลังใจให้แอดมินที่เขียนเรื่องนี้โดยใช้นามปากกา "รัสษวดี" ด้วยนะคะ     ที่บล็อคนี้ค่ะ

    

            หรือในเว็บนิยายข้างล่างนี้นะคะ

Readawrite

https://www.readawrite.com/a/Z5hhl3-%E0%B8%A8%E0%B8%A3%E0%B8%B5%E0%B8%AD%E0%B8%B4%E0%B8%99%E0%B8%97%E0%B8%A3%E0%B8%B2%E0%B8%97%E0%B8%B4%E0%B8%95%E0%B8%A2%E0%B9%8C?r=search_article


เด็กดี

https://writer.dek-d.com/Wassawadee/writer/view.php?id=2340119


 

ใจ เป็นดั่งต้นไม้


ใจ เป็นดั่งต้นไม้
เมื่อนกบินมาเกาะ ก็ไม่ดีใจ
เมื่อนกบินจากไป ก็ไม่คิดถึง
ใจเช่นนี้เรียกว่า ใจเป็นกลาง
เป็นใจ ที่ใกล้ต่อการบรรลุธรรม
(อุเบกขาสัมโพชฌงค์)
"ผู้ใด ดูใจของตน โดยความเป็นกลาง
ผู้นั้น จะพ้นจากบ่วงแห่งมาร"
พระพุทธเจ้า

ชีวา นาวิน

Image by Netti_Nu_Nu from pixabay

ที่มา  : เพจบ้านจตุรทวีปประทาน เพื่องานพระศาสนา





 

จิต... ปรุงแต่งก็ได้ แต่...รู้ทัน


ท่านไม่ได้ไปเพ่ง ใส่ตัว จิต...
ไม่ได้ ไปห้ามความปรุงแต่งของ...จิต
จิต...
ปรุงแต่งก็ได้ แต่...รู้ทัน
ถ้าเมื่อไหร่
พยายาม ห้ามจิต ไม่ให้ ปรุงแต่ง
พยายาม ประคับประคอง...จิต ให้ดี
อันนี้ ท่านเรียก ว่า...
หลงอาการ ของ...จิต

หลวงปู่ดูลย์ อตุโล

เพจวัดพระธาตุขุนบง

Image by Nennieinszweidrei from pixabay

ที่มา  : เพจบ้านจตุรทวีปประทาน เพื่องานพระศาสนา



 

คือ รู้เฉยๆ เลย


"ไอ้ตัวจิต"
มันเสกสรรอะไรขึ้นมา
ก็อย่าไปยุ่งกับมัน แค่ดูเฉยๆ
ดูมัน.....
มันมาเอง ให้มันไปเอง
ตั้งหลักอย่างเนี้ย
แค่อย่างเนี้ย ให้มันง่ายๆ นะ
รู้ซื่อๆ รู้เฉยๆ มาก็ไป มาก็ไป
อย่าไปวุ่นวายกับมันมาก
เพื่อ "ละ" นี่แหละ
ความรู้สึกว่ามีเรา ว่าเป็นเรา
เนื้อหาในจิตเนื้อหาของการปฏิบัตินะ
ต้องการให้เห็นว่า อะไรมาแล้วก็ไป
เกิดแล้วก็ดับ คือไม่ต้องไปตั้งท่ามาก
ไม่ต้องไปจดไปจ้อง ไม่ต้องไปวุ่นวาย
คือ รู้เฉยๆ เลย.

พระอาจารย์ครรชิต สุทฺธิจิตฺโต

Image by ignartonosbg from pixabay

ที่มา  : เพจบ้านจตุรทวีปประทาน เพื่องานพระศาสนา





 

การปล่อยวาง...


การปล่อยวาง...
ที่แท้จริงนั้น ไม่ได้เป็นผลของการบังคับ
ด้วยอำนาจของสมาธิ 
ต้องเป็นผลของการรู้แจ้ง 
ด้วยอำนาจของปัญญา…
จนเกิดความเบื่อหน่าย 
คลายกำหนัดจากสิ่งเหล่านั้น...
ในตัวมันเอง 
นี่เราเรียกว่า...ความปล่อยวาง

ท่านพุทธทาสภิกขุ

Image by Tumisu from pixabay

ที่มา  : เพจบ้านจตุรทวีปประทาน เพื่องานพระศาสนา




 

รู้กาย-รู้ใจตน


รู้กาย-รู้ใจตน..
เป็นการปฏิบัติเบื้องต้น..
เห็นกาย-เห็นใจตน..
เป็นการปฏิบัติขั้นกลาง..
เหนือกาย-เหนือใจตน..
เป็นการปฏิบัติขั้นสูงสุด..

อิโตมิ จัง

Image by Daniel_Calabrese from pixabay

ที่มา  : เพจบ้านจตุรทวีปประทาน เพื่องานพระศาสนา



 

ทุกข์ทั้งหลายในโลก


ทุกข์ทั้งหลายในโลก ล้วนมาจากความมุ่งหมายสุขให้แก่ตน
สุขทั้งหลายในโลก ล้วนมาจากความปรารถนาสุขแก่ผู้อื่น

ये केचिद् दुःखिता लोके सर्वे ते स्वसुखेच्छया ।
ये केचित् सुखिता लोके सर्वे ते ’न्यसुखेच्छया ॥१२९॥

[เย เกจิทฺ ทุขิตา โลเก สเรฺว เต สฺวสุเขจฺฉยา ฯ
เย เกจิตฺ สุขิตา โลเก สเรฺว เต ’นฺยสุเขจฺฉยา ๚๑๒๙๚]

โพธิจรรยาวตาร, ปริจเฉทที่ ๘ 
ธยานปารมิตา, โศลก ๑๒๙; 
รจนาโดย พระศานติเทวะ คริสต์ศตวรรษที่ 10

Image by NoName_13 from pixabay

ที่มา  : เพจบ้านจตุรทวีปประทาน เพื่องานพระศาสนา




 

บุญบารมีนี่ สร้างกันตอนนี้



บุญบารมีอะไรเหล่านี้
เป็นปัญหาใหญ่ของนักปฏิบัติเหมือนกัน
ชอบคิดว่าตัวเองบุญไม่พอ บารมีไม่พอ
“บุญบารมีนี่ สร้างกันตอนนี้”
ถ้ารู้สึกเอง คิดเอง เออเอง ว่าไม่พอ
ถ้ารู้อย่างนี้ก็รีบสร้าง
วิธีการสร้างคืออะไร?
ก็คือ...รู้สึกตัว
พ้นออกจากโลกของความคิด
ไม่ตามความคิดไป
และก็เห็นความปกตินี้อยู่บ่อยๆ
อันนี้แหละคือกำลังสร้างบารมี
กำลังสร้างบุญ สร้างบารมี
สร้างทางแห่งอริยมรรคอยู่
ถ้าเรามัวแต่ตัดพ้อ
ว่าเรามีบุญบารมีน้อย
เราอะไรๆ...อย่างนี้ มันไม่มีประโยชน์อะไร
นอกจากตัดกำลังใจตัวเอง

Camouflage

จากหนังสือการเดินทาง ที่ปราศจากผู้เดิน

Image by AnnieSpratt from pixabay

ที่มา  : เพจบ้านจตุรทวีปประทาน เพื่องานพระศาสนา




 

ชีวิตนี้..สำคัญนัก


ชีวิตนี้..สำคัญนัก
อย่าปล่อยให้พระพุทธเจ้า..ผ่านไป
อย่าปล่อยให้พระธรรมคำสอน..ผ่านไป
อย่าปล่อยให้พระอริยสงฆ์พ่อแม่ครูอาจารย์..ผ่านไป
จงน้อมธรรมแท้..เข้าสู่ใจ
จงใช้สติ ปัญญา บุญบารมี
ทุ่มเทหมดหน้าตัก...เพื่อชาติสุดท้าย

หลวงตาณรงค์ศักดิ์ ขีณาลโย

Image by 鱼炒饭 from pixabay

ที่มา  : เพจบ้านจตุรทวีปประทาน เพื่องานพระศาสนา




 

พระพุทธศาสนาสอนให้ ทิ้ง


คนสามัญนั้น...
สิ่งที่ชอบใจ ก็รับเอา  
สิ่งที่ไม่ชอบใจ ไม่พอใจ
ก็โกรธ  แต่ก็รับเอา  รับเอาความโกรธ
สิ่งที่ชอบใจ รับเอา  
ด้วยความสมัครใจ ความดีใจ  
สิ่งที่ไม่ชอบใจ รับเอา  ด้วยความโกรธ  
รับเอาทั้งสองอย่าง ไม่ยอมทิ้งสักอย่าง
.
ส่วนพระพุทธเจ้าทรงรับ เสมอภาค
ทรงรับแล้ว  ทิ้งเลย
คือในพระทัยของพระองค์  ไม่มี...เสียแล้ว
ไม่ทราบจะเอาไปไว้ที่ไหน  ไม่มี...ที่เก็บไว้
เหตุนั้น...ให้ยกบูชาพระพุทธเจ้า
ให้หมดทุกสิ่ง ทุกอย่าง  
แล้วเรา...ก็ไม่ต้องเอาอะไรคราวนี้

ทิ้ง...แล้วได้
ของไม่เอาคือ...ของว่าง  ของสงบ
ความเยือกเย็นนั่นแหละ  
เป็นของตอบแทน
ถ้าเราทิ้งได้  มันก็ได้ตรงนี้  
พูดง่ายๆ ว่า...พระพุทธศาสนาสอนให้ ทิ้ง...
ทิ้ง...แล้วจึงได้
ถ้า...ไม่ทิ้งเราก็  ไม่ได้

หลวงปู่เทสก์  เทสรังสี

Image by jplenio from pixabay

ที่มา  : เพจบ้านจตุรทวีปประทาน เพื่องานพระศาสนา