การปฏิบัติธรรมที่แท้จริง


การปฏิบัติธรรมที่แท้จริง 
คือการเรียนรู้ที่จะอยู่กับ
ความพลัดพราก ความสูญเสีย 
และความไม่สมหวังอย่างไม่เป็นทุกข์ 
สามารถเข้าถึงความสงบเย็นได้ 
ท่ามกลางความผันผวนของโลกและชีวิต 
อีกทั้งยังสามารถเอื้อเฟื้อเกื้อกูลและเป็นมิตรกับผู้อื่นได้ 
โดยไม่แบ่งแยกหรือเลือกที่รักมักที่ชัง ทั้งหมดนี้
เราสามารถเรียนรู้ได้จากชีวิตสามัญ
ที่มีทั้งสุขและทุกข์ มีทั้งมิตรและศัตรู 
มีทั้งสมหวังและไม่สมหวัง

พระอาจารย์ไพศาล วิสาโล

Image by Free-Photos from pixabay

ที่มา  : เพจบ้านจตุรทวีปประทาน เพื่องานพระศาสนา


 

ภิกษุใดคุ้มครองดีแล้วซึ่งทวารเหล่านี้


ภิกษุใดคุ้มครองดีแล้วซึ่งทวารเหล่านี้ 
คือ ตา หู จมูกลิ้น กาย และใจ 
รู้จักประมาณในโภชนะ 
และสำรวม ในอินทรีย์ทั้งหลาย 
ภิกษุนั้นย่อมถึงความสุข 
คือ สุขกาย สุขใจ ภิกษุเช่นนั้น
มีกายไม่ถูกไฟ คือ ความทุกข์แผดเผา 
มีใจไม่ถูกไฟ คือ ความทุกข์แผดเผา
ย่อมอยู่เป็นสุขทั้งกลางวันกลางคืน ฯ
______________________
พระไตรปิฎก เล่มที่ ๒๕  
พระสุตตันตปิฎก เล่มที่ ๑๗
ภิกขุสูตร

Image by Alexas_Fotos from pixabay

ที่มา  : เพจบ้านจตุรทวีปประทาน เพื่องานพระศาสนา