ความรู้สึกตัวหรือความรู้ตัว
เป็นพื้นฐานให้เกิด “รู้” อีกชนิดหนึ่ง
คือ รู้ความจริง หรือเห็นธรรมชาติ
ของกายและใจตามความเป็นจริง
เห็นกระทั่งว่า มันไม่ใช่ “กู”หรือ “ของกู”
ดังนั้นจึงช่วยไถ่ถอนจิตจากความยึดมั่นถือมั่นในตัวตนได้
กล่าวอีกนัยหนึ่ง เมื่อใดที่รู้สึกตัว “ตัวกู”ก็หายไป
แม้ปุถุชนยากที่จะรู้สึกตัวได้ต่อเนื่อง
แต่ละวันๆ อาจหลงมากกว่ารู้
แต่ความรู้สึกตัวที่เพิ่มพูนขึ้น
ย่อมช่วยลดความยึดติดถือมั่นในตัวตน
ความทุกข์จึงบรรเทาเบาบางตามไปด้วย
สิ่งที่มาแทนที่คือความปกติสุข สดชื่น เบิกบาน
พระอาจารย์ไพศาล วิสาโล
ที่มา : เพจบ้านจตุรทวีปประทาน เพื่องานพระศาสนา
ที่มา : เพจบ้านจตุรทวีปประทาน เพื่องานพระศาสนา
