เรา...อย่ามุ่งเอาความสงบ
...อย่ามุ่งหนีฟุ้งซ่าน
ไม่อย่างนั้น...มันจะเป็นสังโยชน์ผูกไว้
.
ถ้ามุ่งหนี...ความฟุ้งซ่าน
มันก็จะเป็น...สังโยชน์ตัวหนึ่ง
ผูกเราไว้...ให้ไม่ชอบมัน
พอรักสงบ...มันก็จะผูกเราไว้อีก
ผูกเราไว้...ให้ไปรักมัน
.
รักหรือเกลียด...มันก็เท่ากันแหละ
มันเป็นสังโยชน์...ผูกเราไว้พอกันเลย
...ผูกจิตเราไว้เหมือนกัน
สงบหรือฟุ้งซ่าน...ก็ผูกเราได้เท่ากัน
.
แต่ที่หนักกว่านั้น คือ...
โดยมาก คนจะนึกว่า...สงบมันดีกว่า
นั่นแหละ...ที่มันผิดหนักกว่าเดิม
.
ดังนั้น เป็นคนดีนัก...ก็ไม่ดีเท่าไหร่
มันจะผิดหนักกว่าคนชั่ว...ด้วยซ้ำไป
เพราะ คนชั่ว อย่างน้อยก็พอรู้จักว่า...ตัวเองผิด
.
ส่วนคนดี บางที ไม่รู้ว่า...ตัวเองผิด
การไม่รู้ว่า...ตัวเองผิด
นั่นแหละ...มันผิดหนักกว่าคนรู้ตัวเองอีก
.
อ.สุภีร์ ทุมทอง
Image by JonPauling from pixabay
ที่มา : เพจบ้านจตุรทวีปประทาน เพื่องานพระศาสนา
