ทุกข์เป็นทรัพยากรสำคัญของการปฏิบัติ


ท้อแท้ใจ รู้ว่าท้อแท้ใจ เกลียดรู้ว่าเกลียดนะ
ปัญหาไม่ใช่ไม่รู้สภาวะแล้ว
สภาวะน่ะรู้ แต่ไม่เป็นกลาง
ทีนี้ทำยังไงจะเป็นกลาง..ทำไม่ได้
ให้รู้ไปว่าไม่เป็นกลาง
.
ทุกข์จริงๆ แล้วเป็นทรัพยากรสำคัญของการปฏิบัตินะ
คนที่มีแต่ความสุข ภาวนายาก มันจะเผลอเพลิน
เรียกว่ามีนันทิราคะ (เผลอเพลิน)
คนที่มีความทุกข์มีปัญหามีอะไรมากมาย
แล้วรู้วิธีปฏิบัติ..พวกนี้ได้เปรียบนะ
เวลาที่มีปัญหาหนักๆ..ผ่านไปแต่ละคราว
เราจะเติบโตขึ้นทุกคราว
แทบจะขอบคุณความทุกข์เลยนะ
.
ฉะนั้น อย่าไปกลัวมัน เดี๋ยวมันก็ผ่านไป
เราผ่านไป เราผ่านไปด้วยสติด้วยปัญญา
เราก็ได้ความเติบโตขึ้นมา
เราได้เข้าใกล้พระพุทธเจ้ามากขึ้นๆ
คุ้มนะในการที่จะรู้ทุกข์

หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชโช

Photo by Eric Ward on Unsplash

ที่มา  : เพจบ้านจตุรทวีปประทาน เพื่องานพระศาสนา



 

อยู่กับสมมุติอย่างไม่ยึดสมมุติ


อยู่กับสมมุติ
แต่ไม่หลงสมมุติ
จึงจะอิสระ
คนเราอยู่กับสมมุติได้
โดยที่ไม่ต้องหลงสมมุติ
นั่นคือ การรู้ตื่น (ตื่นรู้)
เปรียบดั่งเราหายใจ
แม้เราไม่มีตัวเองในการหายใจ
ธรรมชาติของการหายใจก็ยังทำงานอยู่
แม้เราเดินแบบไม่มีผู้เดิน 
การเดินก็นำเราสู่เป้าหมายได้
การอยู่กับสมมุติอย่างไม่ยึดสมมุติ
ทำให้เรามีอิสระท่ามกลาง
และเป็นหนทางตื่นรู้ในตัวเอง
การปฎิบัติทั้งปวงเพื่อเอาผลการตื่นรู้
ที่สามารถประจักษ์ชัดในตนเองแท้จริงได้

ตื่นทางปัญญา จิตกลับสู่เดิมแท้
(อิโตมิ จัง)

Photo by Joe Green on Unsplash

ที่มา  : เพจบ้านจตุรทวีปประทาน เพื่องานพระศาสนา