จงรู้จักมันเป็นแค่ธาตุ แต่อย่าเป็นทาสมัน

ชีวิตก็เหมือนการเดินทาง

สัมภาระน้อยๆ ภาระพอดีๆ

เมื่อไหร่เห็นด้วยตนเองว่าสิ่งเหล่านี้เป็นภาระ 

แบกต่อไป ยึดต่อไป "มันไร้สาระ"

ถ้ามันรู้ว่าไร้สาระมันก็ไม่แบกไม่ยึดเองเลย

แต่ถ้ามันไม่รู้ว่าไร้สาระ มันจะดิ้นรน 

เพื่อจะได้ 

เพื่อจะมี ต้องมี ตามตัณหาตน 

ตัณหาตนไม่พอ ตัณหาสังคม และ โลก

ถึงได้ตามสิ่งที่คิดมาแล้ว  มีแล้ว

ไม่มีวันจบสิ้น ไม่มีที่จบสิ้น อยากไปเรื่อย

ก็ต้องการสิ่งต่างๆ ต่อไม่มีวันจบสิ้น 

สิ่งที่เป็นตัณหานั้นเป็นผู้พาสิ่งที่เรียกว่า "เรา "

ไปตามโปรแกรม ส่งมาแต่ละขณะ เป็นทาสมัน

จงรู้จักมันเป็นแค่ธาตุ แต่อย่าเป็นทาสมัน

พระอาจารย์ปกรณ์นันทน์ ฐิตธัมโม

Image by chrisstenger from pixabay

ที่มา  : เพจบ้านจตุรทวีปประทาน เพื่องานพระศาสนา

https://www.facebook.com/Jaturataweep/

 

การหยุดความคิดปรุงแต่ง

การหยุดความคิดปรุงแต่ง
. ไม่ใช่ การห้ามจิต ไม่ให้คิด
. ไม่ใช่ การเพ่งจิต เพื่อให้หยุดคิด
. ไม่ใช่ การคิดเรื่องความไม่ปรุงแต่ง
ซึ่งเป็นการปรุงแต่งซ้อนความปรุงแต่ง
หรือฝันซ้อนฝัน ซึ่งนั่นไม่ใช่การตื่นจากฝัน
แต่เป็นการขังตัวเอง ให้อยู่ในโลกของความคิดฝัน

แต่ การหยุดความคิดปรุงแต่ง
คือ การหยุดตัวเอง
ที่จะไปปรุงแต่งความคิด
ให้ความคิด เป็นเพียง สักว่าความคิด

เมื่อใดที่ความคิดหยุดลง
“รู้” ที่หลงอยู่ในความคิดก็ตื่นขึ้น
เป็น รู้ ตื่น และเบิกบาน

เมื่อนั้น เม็ดพันธุ์แห่งพุทธะย่อมงอกงาม
นั่นคือ การกลับสู่ธรรมชาติเดิม

ท่านโพธิธรรม (ปรมาจารย์ตั๊กม้อ)

Image by pcsfish from pixabay

ที่มา  : เพจบ้านจตุรทวีปประทาน เพื่องานพระศาสนา

https://www.facebook.com/Jaturataweep/