อย่าประมาทเชียวนะ ตอนนี้กับตอนตายเป็นตอนเดียวกัน
.
ถ้าตอนนี้ยังเผลอ เหม่อลอย ขาดสติอยู่ ตอนใกล้ตายจะมีสติมาจากไหนล่ะ
.
แต่ถ้าปัจจุบันฝึกอยู่สม่ำเสมอ มีสติ รู้กายรู้ใจเป็นระยะ ๆ
.
เมื่อจิตดวงสุดท้ายมาถึง เราย่อมมีสติได้เองโดยอัตโนมัติ เพราะทํามาจนเคยชิน
.
ฉะนั้นอย่างน้อยขอให้ฝึกไว้ให้เคยชิน ฝึกที่จะไม่ยึด ไม่ถือ ไม่เป็นอะไร ไม่เอาอะไร ไม่อยู่กับอะไร
.
แต่รู้สึกตัวอยู่เป็นปกติ เป็นกลาง ๆ โปร่ง ๆ ธรรมดา
.
ฝึกไว้ให้จิตมีร่องที่จะเดินทาง
.
ให้จิตได้เคยเห็น เคยสัมผัสมาก่อน แล้วต่อไปจิตจะน้อมไปสู่ความสงบเย็นได้เอง
.
มีความสงบเย็นเป็นวิหารธรรมประจําใจ มีความไม่เอาอะไร ไม่เป็นอะไร เป็นวิหารธรรม
.
ให้เหลือแค่ “รู้” อย่างเดียว เหลือตัวรู้อยู่ตัวเดียว รู้อยู่ตามปกติธรรมดา
.
พระอาจารย์นวลจันทร์ กิตติปัญโญ
จากหนังสือชีวิตไม่ได้มีด้านเดียว
Image by anurajsl from pixabay
ที่มา : เพจบ้านจตุรทวีปประทาน เพื่องานพระศาสนา
