ที่พึ่งของเรา อยู่...ที่การตื่นรู้ในสัจธรรม..
ธรรมชาติที่ปัจจัยปรุงแต่งไม่ได้ ก็คือสัจธรรม
ซึ่งความรู้ตัว หรือสติสัมปชัญญะอันนี้
คือประตูนำไปสู่ธรรมชาติที่ปัจจัยปรุงแต่งไม่ได้
เมื่อเราตื่นรู้ ขึ้นมานั่นล่ะ
คือ ธรรมชาติที่อะไรปรุงแต่งไม่ได้
ความตื่นรู้ที่แท้จริง อยู่...ตรงนั้น
สภาวะสังขาร มันเป็นไปอย่างไรก็ได้ทั้งนั้น
อาจจะแข็งแรง หรืออ่อนแอ อาจจะเป็นสุข
หรือเจ็บปวด
.
ข้าพเจ้าเป็นผู้ที่ยังไม่บรรลุธรรม
ซึ่งจำเป็นต้องปฏิบัติภาวนาอย่างหนัก
ต้องตั้งใจปฏิบัติอย่างจริงจัง
ต้องกำจัดกิเลส และต้องบรรลุธรรม
เป็นพระอริยเจ้าให้ได้ วันหนึ่ง...ในอนาคต
ข้าพเจ้าต้องการบรรลุโสดาบันให้ได้ก่อนตาย
ถ้าหากไม่ได้
ก็หวังว่าจะได้เกิดใหม่ ในภพภูมิที่ดีกว่านี้
.
เราคิดของเราอย่างนี้ล่ะ ไปเรื่อยๆ
เราจะหาเรื่องให้มัน ซับซ้อนมากขึ้น
มีคนถามอาตมาว่า...
พวกเราจะบรรลุโสดาบันได้ไหม
ยังมีพระอรหันต์อยู่ไหม
ทั้งนี้เพราะว่า พวกเรายังถือว่า...
พระโสดาบัน และพระอรหันต์
คือคุณสมบัติของตัวตน
เรามองไปที่ใครบางคนแล้ว บอกว่า...
พระองค์นั้นที่อยู่ตรงโน้น ท่านเป็นพระอรหันต์นะ
เราถือว่าบุคคล ตัวตน เป็นพระอรหันต์
หรือพระโสดาบัน
.
ความเข้าใจแบบนี้...
เป็นการทำงานของจิตที่ยังมีการปรุงแต่ง
แต่มันก็ห้ามไม่ได้ ความคิดปรุงแต่ง
มันเป็นของมันอย่างนั้นเอง
มันเป็นอย่างอื่นไปไม่ได้
ดังนั้น...เราจึงเชื่อมันไม่ได้
.
เราจะหาที่พึ่งในความคิด
หรือการรับรู้เข้าใจของเราไม่ได้
แต่เรา...
ถือเอาความรู้ตัวเป็นที่พึ่งได้
ความรู้ตัว...
ไม่เหมือนอะไรทั้งสิ้น เหมือนไม่ใช่อะไรเลย
แต่...ก็เป็นทุกสิ่งทุกอย่าง
ปัญหาทุกอย่าง แก้ไขได้ตรงนี้นี่เอง.
พระอาจารย์สุเมโธ
ที่มา : ส่วนหนึ่งจาก "สิ้นทุกข์ในปัจจุบัน"
จากหนังสือ "อยู่อย่างรู้"
จากเพจวัดพระธาตุขุนบง
Image by TheOtherKev from pixabay
ที่มา : เพจบ้านจตุรทวีปประทาน เพื่องานพระศาสนา
