การให้ โดยไม่หวังผล
คือ "ทานบารมี" โดยแท้จริง ...
หากไม่หวังแม้กระทั่งอานิสงส์
นั่นล่ะ! จึงจะเกิดอานิสงส์
ถ้ายังหวังอะไรจากการให้อยู่
ยังเป็น ทานบารมี ไม่ได้
เป็นได้เพียงแค่ ทาน .. เท่านั้น
แต่ยังเป็นพลวปัจจัยจนเกิดเป็นบารมี ถึงขั้นนิพพาน ไม่ได้!
เคยมีคนถามว่า
" ต้องทำบุญแบบไหนจึงจะได้บุญสุงสุด ? "
" ทำบุญแบบไปขี้ในป่าสิ ... "
มีใครไปขี้ในป่าเสร็จแล้ว
อยากหอบเอาขี้กลับบ้านบ้างมั้ยล่ะ ?
ฟังดูเหมือนเป็นคำหยาบนะ
แต่นี่คือ นัยยะ ต่างหาก!
การ "ให้" ที่จะเป็นบารมี จนถึงขั้นวิมุตติหลุดพ้น
คือ การ "ตัดอาลัย"
หากเรายังมีอาลัยในสิ่งไหน เราย่อมให้สิ่งนั้นกับคนอื่นไม่ได้
อาลัย เยื่อใย สายใย นี่ล่ะ วัฏฏะ!
เป็นเครื่องร้อยรัด เป็นสังสารวัฏฏ์ ไม่สิ้นสุด ...
ในบารมี ๑๐ ทัศ
จึงเริ่มต้นจาก ทานบารมี เป็นสิ่งที่ทำได้ง่าย
แต่หากเข้าใจอย่างถ่องแท้
จะเป็นเหตุ เป็นปัจจัยจนถึงขึ้นวิมุตติหลุดพ้นได้
~ ฉะนั้น ~
ทาน จึงหมายถึงการวางจิตให้เป็นการชำระ
ไม่ใช่เป็นการลงทุน
ถ้าสามารถตัดอาลัย ในสิ่งที่ให้ได้
นั่นจึงจะเรียกว่า เป็น "ทานบารมี"
อ ย่ า ง แ ท้ จ ริ ง . . .
พระอาจารย์นวลจันทร์ กิตติปัญโญ
จากเฟซบุ๊ค Lovely Ole
Image by Chakkree_Chantakad from pixabay
ที่มา : เพจบ้านจตุรทวีปประทาน เพื่องานพระศาสนา
