มีสุขท่ามกลางทุกข์ได้


ผู้ที่ปฏิบัติตามธรรมะของพระพุทธเจ้า
ย่อมรู้จักแบ่งเบาที่จะให้ทุกข์ขัางนอก
ก็เป็นทุกข์ข้างนอก
ไม่ให้มาบรรทุกไว้ในจิตใจ
แบ่งเบาออกไปเสียจากจิตใจ
เมื่อเป็นเช่นนี้ จิตใจจึงจะมีความสุข
แม้จะอยู่ในท่ามกลางความทุกข์ภายนอก
และเมื่อจิตใจมีความสุข 
ก็สามารถที่จะมีสติปัญญา
แก้ความทุกข์ข้างนอกได้
ตามที่สามารถจะแก้ได้
แต่ถ้าจิตใจรับเอาความทุกข์ข้างนอก
มาไว้เสียเต็มที่แล้ว
ก็เป็นอันหมดหนทางที่จะแก้ไข

สมเด็จพระสังฆราชเจ้า กรมหลวงวชิรญาณสังวร

Image by hu_lexxi from pixabay

ที่มา  : เพจบ้านจตุรทวีปประทาน เพื่องานพระศาสนา



รักษาศีลก็คือ รักษาใจอยู่กับ "ผู้รู้" เสมอ



ศีลแปลว่าปกติ
อะไรจะมากระทบทางตา
หู จมูก ลิ้น กาย ใจ...
ถ้ามันเห็นเป็นโทษ เป็นทุกข์
มันก็ไม่เอา เกิดละอายใจ
สะดุ้งกลัวต่อบาป เกิดหิริโอตัปปะ
ไม่กล้าไปเบียดเบียนใคร ด้วย กาย วาจา ใจ
ให้ดูที่ใจ ถ้าใจปกติ
ศีลจะกี่ข้อมันครบหมด
รักษาศีลก็คือ
รักษาใจอยู่กับ "ผู้รู้" เสมอ
ไม่ส่งจิตออกนอก
รู้ด้วยใจที่เป็นกลาง
ถ้าส่งออก จะเอาไปปรุงแต่ง
นำมาซึ่งความทุกข์
ไม่เกิดประโยชน์อะไร
การอยู่กับผู้รู้ คือ ความรู้สึกตัวอยู่
เรียกว่า "ผู้รู้"

พระอาจารย์อำนาจ โอภาโส

Image by Pexels from pixabay

ที่มา  : เพจบ้านจตุรทวีปประทาน เพื่องานพระศาสนา