รู้ไม่ใช่เพื่อยินดียินร้าย...
แค่ใครยึดประโยคนี้ประโยคเดียวเท่านั้นล่ะ
เอาไปเตือนตัวเองไปแนะนำตัวเองอยู่เรื่อยๆ
มันก็ไปแน่วเลย
พออะไรมันขึ้นมาก็ไม่ยินดียินร้าย
เท่ากับมันวางแล้ว มันวางปั๊บ
จิตมันจะตั้งมั่นเป็นสมาธิทันทีเลย
ไปสู่ความว่างทันทีเลย
บ่อยเข้าๆ มันก็มีความว่าง
เป็นอารมณ์ทุกขณะไป
แล้วไม่เอามันมาหลอกทั้งนั้นล่ะ
เรื่องกิจกรรมทั้งหลายในโลกนี้
เรื่องรูปกระทบตา เสียงกระทบหู
กลิ่นกระทบจมูก รสกระทบลิ้น
เย็น ร้อน อ่อน แข็งกระทบกาย
แม้แต่ธรรมารมณ์คิดนึก
ไม่สําคัญหมายไปตามสมมติกระทบใจ
มันมาหลอกทั้งนั้นเลย หลอกให้เราไปยุ่งกับมัน
ไปหลงกับมัน ไม่ทันมัน...
พระอาจารย์วิชัย กัมมสุทโธ
Image by Leolo212 from pixabay
