เราปฏิบัติเพื่อความพ้นทุกข์
เพื่อความดับสนิทของทุกข์
ไม่ได้ปฏิบัติเอาดี เอาสุข เอาสงบอะไรหรอก
เพราะความดีเป็นของไม่เที่ยง
ความสุขก็ไม่เที่ยง
ความสงบก็ไม่เที่ยง
แต่เราปฏิบัติเพื่อเข้าถึงสัจจะ เข้าถึงความจริง
ความจริงเบื้องต้นก็จะเห็นว่า
จริงๆ แล้ว ร่างกายไม่ใช่ตัวเรา จิตใจก็ไม่ใช่ตัวเรา
เป็นแค่ธรรมชาติอย่างหนึ่งเท่านั้นเอง
ความจริงในเบื้องปลาย
ก็จะรู้ว่าสิ่งที่มีอยู่ ทั้งกายและใจนี้เป็นตัวทุกข์
เมื่อมันเห็นทุกข์แจ่มแจ้ง
จิตจะปล่อยวางความยึดถือในกายในใจ
เมื่อจิตปล่อยวางความยึดถือในกายในใจแล้ว
จิตหลุดพ้นแล้ว
มันจะมีความสุข ที่ไม่มีอะไรเหมือน
มันจะมีความไม่แปรปรวนต่อไปอีกแล้ว
ไม่มีอะไรเข้ามาปรุงแต่งมันได้อีกต่อไป
มันเป็นอิสระ
มันจะเข้าถึงอิสรภาพอย่างแท้จริง
หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช
ที่มา : เพจบ้านจตุรทวีปประทาน เพื่องานพระศาสนา
