เราหาพระพุทธเจ้าที่ใจเรา

ไม่ติดอดีต ไม่ติดอนาคต 

พยายามอยู่กับปัจจุบันให้มาก

เมื่อสำรวมกาย วาจา ใจ

เป็นหนึ่งเดียวได้

ก็เป็นศีล สมาธิ ปัญญา 

และนี่ก็เป็นความสุขของเรา 

ไม่ต้องไปหาพระพุทธเจ้าที่ไหนเลย 

เราหาพระพุทธเจ้าที่ใจเรา

หลวงพ่อสนอง กตฺปุญโญ 

ผู้เห็น ไม่ใช่ผู้เป็น

         ความรู้สึกคือเวทนา ความคิดคือจิตตา และธรรมารมณ์หรืออารมณ์ต่างๆ คือ ธรรมานุปัสสนา หลุมพรางเหล่านี้มันเป็นหลุมพรางที่จิตเรามักจะเผลอ และก็ตกเข้าไปเรื่อยๆ พอเราตกเข้าไปปุ๊บ เราก็กลายเป็นผู้เป็น
         พระพุทธเจ้าสอนเราว่า ให้เราเป็นผู้เห็น เห็นเวทนาในเวทนา เห็นจิตในจิต เห็นธรรมในธรรม ท่านไม่ได้ให้เราไปเป็น ท่านบอกให้เราเห็น ดังนั้น เราจะเป็นผู้เห็น คือภาวะเราหลุดออกมา แล้วเป็นผู้ดู ผู้เห็นมัน แล้วอะไรที่จะเป็นตัวนำพาให้เราหลุดออกมา

        คือ สติสัมปชัญญะ

                                                                                          พระอาจารย์ครรชิต อกิญจโน