ในหมู่มนุษย์ คนที่ถึงฝั่ง มีจำนวนน้อย



อปฺปกา เต มนุสฺเสสุ      เย ชนา ปารคามิโน
อถายํ อิตรา ปชา          ตีรเมวานุธาวติ ฯ
เย จ โข สมฺมทกฺขาเต   ธมฺเม ธมฺมานุวตฺติโน
เต ชนา ปารเมสฺสนฺติ     มจฺจุเธยฺยํ สุทุตฺตรํ ฯ

ในหมู่มนุษย์ คนที่ถึงฝั่ง มีจำนวนน้อย 
คนส่วนมากเดินเลาะไปตามฝั่ง 
คนเหล่าใด ประพฤติธรรม
สมควรแก่ธรรมที่เรากล่าวดีแล้ว
คนเหล่านั้นล่วงพ้นมารแล้ว
จักถึงฝั่งที่ข้ามได้โดยยาก

พระพุทธภาษิต

เรื่องของพุทธศาสนา คือ เรื่องของตัวเอง



เรื่องของพุทธศาสนา คือ เรื่องของตัวเอง
และเรื่องการละ เรื่องการบำเพ็ญ 
ก็ไม่มีอะไรนอกเหนือ
จากสิ่งที่มีอยู่ในใจของเรานี่แหละ

พระอาจารย์ชยสาโร

ถ้าไม่ฉลาดในกลมายากิเลส ไม่เรียกว่าฉลาด



อย่าหลงใหล! ไปตามเรื่อง “โลก สมมุตินิยม”
พระพุทธเจ้าไม่พาหลง ทรงสอนให้รู้ทุกแง่ทุกมุม
บรรดากลมายา ร้อยสันพันคม ของกิเลสตัณหา
ภายในหัวใจของเรา เอาให้รู้กลมายา
ของกิเลสในจิตใจ จึงชื่อว่าเป็น “ผู้ฉลาด”
...ฉลาดใดก็ตาม ถ้าไม่ฉลาดในกลมายาของกิเลส 
ที่มีอยู่ภายในจิตนี้ ไม่เรียกว่าฉลาด!

หลวงตามหาบัว ญาณสัมปันโน

พระพุทธเจ้าไม่ให้คบกับคนพาล



เมื่อกิเลสอยู่ในบุคคลใดบุคคลอื่น แล้วเราทำอย่างไร 
เราก็ปล่อยวางให้เป็นของคนนั้น เผาแต่ตัวเขา 
ถ้าเราไม่สามารถที่จะช่วยได้ อย่าไปเกี่ยวข้อง 
เหมือนกับคนพาล พระพุทธเจ้าไม่ให้คบกับคนพาล 
เพราะอะไร คนพาลนี้ กิเลสเป็นไฟกองหนึ่ง 
จะโกรธให้เราเมื่อไหร่ก็ได้ ทำลายเราเมื่อไหร่ก็ได้ 
คนพาลนี้ไม่มีสัจจะไม่มีความจริง ตลบตะแลงต่างๆ 
เพราะฉะนั้นท่านจึงไม่ให้คบคนพาล และไม่คบธรรมที่พาล 
แม้สิ่งที่ไม่ดีที่อยู่ในตัวเรา เราก็ไม่คบกับมัน 

หลวงปู่สุวัจน์ สุวโจ