เมื่อใจเข้าไปรู้ตามความเป็นจริง
พอสะสมตัวรู้มากเข้าๆ
ก็จะเปิดให้เราเห็นว่า
“อ้อ ... เป็นแค่นี้เอง อย่างนี้เอง”
จึงห้ามไปคิด ห้ามไปพิจารณา
หลักการปฏิบัตินี้ พระพุทธเจ้าทรงตรัสไว้
ในพระวินัยปิฎก มหาวรรค โพธิกถา
ตอนที่พระพุทธองค์ตรัสรู้ใหม่ๆ
ทรงประทับนั่ง ณ ควงไม้
อัชปาลนิโครธ (โคนต้นไทร) ตรัสว่า
“... อธิคโต โข มยายํ ธมฺโม คมฺภีโร ทุทฺทโส ทุรนุโพโธ สนฺโต
ปณีโต อตกฺกาวจโร นิปุโณ ปณฺฑิตเวทนีโย ...”
แปลว่า ธรรมที่ตถาคตได้บรรลุแล้วนี้
ลึกซึ้ง เห็นได้ยาก รู้ตามได้ยาก
สงบ ประณีต มิใช่วิสัยแห่งตรรก
คือ มิใช่วิสัยที่จะคิดเอาเอง
ไม่ควรลงความเห็นด้วยการเดา
แต่เป็นธรรมที่บัณฑิตพอจะรู้ได้
โดยเข้าไปรู้ในอาการนั้นจริงๆ ได้
หลวงพ่อประจาก สิริวณฺโณ
Image by MarkusmitK from pixabay
ที่มา : เพจบ้านจตุรทวีปประทาน เพื่องานพระศาสนา
