ถ้ารู้แล้วตามใจ จะเป็นกิเลสตัณหา
ถ้ารู้แล้ว ยอมรับตามความเป็นจริง
ช่างมัน ช่างมันตะพึดตะพือ
ทั้งไม่ห้าม และไม่หลงติดไป
ก็จะเป็นธรรมชาติรู้ ซึ่งเป็นธรรม
หรือเป็นนิพพานธาตุ
ผู้ปฏิบัติธรรมส่วนมากจะหลงเข้าใจผิด
ไปพยายามทำใจให้สงบแบบนิ่งเฉยหรือว่างเปล่า
พยายามที่จะดิ้นรนค้นหาให้รู้
ให้เห็น ให้เป็น ให้เข้าใจ
โดยไม่รู้ว่าเป็นจิตปรุงแต่ง
ที่ทำให้เกิดตัณหามากขึ้นไปอีกเรื่อยๆ
และเป็นทางตรงข้ามพระนิพพาน
เพราะไม่ได้สงบจากตัณหา หรือสงบจากจิตปรุงแต่ง
แต่ไปสร้างตัณหาเพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ
หลวงตาณรงค์ศักดิ์ ขีณาลโย
ที่มา : เพจบ้านจตุรทวีปประทาน เพื่องานพระศาสนา