จากหนังสือ เพียงแค่รู้สึกตัว โดย พระอาจารย์เจษฎา คุตฺตจิตฺโต
ที่มา : เพจบ้านจตุรทวีปประทาน เพื่องานพระศาสนา
กิจเดียวที่พึงทำคือ รู้
พอขุ่นข้องใจขึ้นก็เพียงแค่รู้เท่านั้น ไม่ต้องวิเคราะห์หาเหตุ
จะอีกนานแค่ไหน ก็เพียรรู้มันไว้เท่านั้นเอง
ก็แค่รู้ว่ามีความปรุงแต่ง หรือรู้ว่าจิตยินดียินร้ายก็ได้
รู้ไปอีกเดี๋ยวมันก็ดับ เป็นไปตามกฎอนิจจัง
รู้ไปเรื่อยๆ จนฉลาดพอที่จะปล่อยวางมันลงไปได้
ความฉลาดที่เกิดจากการรู้ มันยิ่งกว่าที่เกิดจากความคิดวิเคราะห์
มันสามารถปล่อยวางได้อย่างแท้จริง
ดังนั้นกิจเดียวที่พึงทำคือ รู้
หลักการภาวนา....เราไม่ได้พากันมาภาวนาเพื่อทำจิตให้ดี
จิตย่อมมีทั้งดีและไม่ดีไปตามเหตุปัจจัย
ที่ต้องทำก็คือ จิตดีให้รู้ว่าจิตดี
จิตไม่ดีก็ให้รู้ว่าจิตไม่ดี
หยุดหานั้นดี แต่อย่าหยุดรู้
อ.สุรวัฒน์ เสรีวิวัฒนา
ที่มา : เพจบ้านจตุรทวีปประทาน เพื่องานพระศาสนา
ถ้าจะฝึกเพื่อให้ “ไม่เกิด” ก็ฝึก “การรู้สึกตัว”
สังเกตให้เห็น อาการที่จิตมันวิ่งเข้าไปยึดนั่น ยึดนี่..
ตรงนี้สำคัญนะ..เพราะตอนที่เรากำลังจะหมดลม
จิตมันจะวิ่งพล่าน เพื่อจะหาที่เกาะ ที่ยึด
หมายความว่ามันจะสร้างภพสร้างชาติต่อ..
ถ้าเราจะฝึกเพื่อให้มัน “ไม่เกิด”
ก็ฝึก “การรู้สึกตัว” ไม่ให้มันเข้าไปเกาะเกี่ยวกับอะไร
รู้สึกตัวไว้ รู้สึกตัวไว้ อย่างที่หลวงพ่อคำเขียนพูดว่า
“อยู่กับความไม่เป็นอะไรนั่นแหละ”
พระอาจารย์ครรชิต อกิญจโน
ที่มา : เพจบ้านจตุรทวีปประทาน เพื่องานพระศาสนา
สมัครสมาชิก:
บทความ (Atom)