ถ้ารักษาจิตได้ ทุกอย่างเป็นเรื่องข้างนอกหมด


เราจะหวังให้ทุกสิ่งทุกอย่างมันลงตัวหมด 
มันเป็นไปไม่ได้ เรื่องข้างนอกเนี่ย 
มันไม่เป็นไปอย่างที่เราต้องการได้ทุกสิ่งทุกอย่างหรอก 
หน้าที่ของเราก็คือฝึกจิตของเรา 
ให้จิตของเราเป็นปกติ ราบเรียบกับทุกสิ่งทุกอย่าง
นี่แหละสิ่งที่พระพุทธเจ้าทรงพยายามสอน 
อบรมสาวกให้รู้ แล้วก็ให้ประพฤติปฏิบัติ 
ก็เพื่อรักษาจิตของตัวเอง 
มาทำจิตของตัวเองนี้ให้สงบได้ทุกโอกาส ทุกเวลา 
เพื่อไม่มีทุกข์ ในทุกสถานการณ์ 
ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นก็ตาม ไม่ว่าฟ้าจะผ่าลงมา 
ภูเขาจะถล่มทลาย พระพุทธเจ้าจะเสด็จมา
ถ้าเรารักษาจิตเราได้ 
ทุกอย่างเป็นเรื่องข้างนอกหมด 

พระอาจารย์ครรชิต สุทธิจิตโต

Image by cdd20 from pixabay

ที่มา  : เพจบ้านจตุรทวีปประทาน เพื่องานพระศาสนา


ความสุขมันอยู่ตรงที่พ้นจากขันธ์


หลายคนภาวนา
แทนที่จะมุ่งมาให้เห็นกายเห็นใจ
เป็นไตรลักษณ์ ไม่เที่ยง เป็นทุกข์ เป็นอนัตตา 
เกือบทั้งหมดที่ภาวนาแล้วล้มลุกคลุกคลาน 
ภาวนาเพื่อจะให้มันเที่ยง 
เพื่อจะให้มันสุข เพื่อจะบังคับมันให้ได้..
ลืมไปว่าถาวรไม่มี 
มีแต่อนิจจัง ไม่ถาวร 
มีแต่ทุกขัง ทนอยู่ไม่ได้ 
ไม่มีความสุขที่แท้จริงในกายในใจนี้...
ไม่ใช่ว่าพระอรหันต์ภาวนาไปแล้ว
ร่างกายมีความสุข ไม่ใช่ 
จิตใจท่านก็ยังทำหน้าที่รู้สึกนึกคิด
ตามธรรมดานั่นเอง 
ความสุขมันอยู่ตรงที่
ไม่ได้ยึดถือขันธ์ต่างหาก 
ไม่ยึดถือในกาย ไม่ยึดถือในใจ 
เป็นอิสระจากกายจากใจ 
ความสุขมันอยู่ตรงที่พ้นจากขันธ์ 
ไม่ใช่ความสุขอยู่ที่ดัดแปลงขันธ์สำเร็จแล้ว

หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช

Image by Pixelheld from pixabay

ที่มา  : เพจบ้านจตุรทวีปประทาน เพื่องานพระศาสนา