จิต เป็นนามธรรม
อย่าหลงว่ามันเป็นเรา
มันเป็นแค่นามธรรม
คำว่านามธรรมคือ
ไม่มีตัวตนตั้งแต่แรกแล้ว
.
มันเป็นธรรมชาติอันหนึ่ง
เป็นธรรมชาติที่นึกคิด
ปรุงแต่งอารมณ์ได้ รู้อารมณ์ได้
.
แต่จิตนี่เราสามารถฝึกให้เกิดปัญญา
คือรู้ความจริงรู้สิ่งทั้งหลายแล้วก็ปล่อยวาง
.
จิตสุดท้ายจะรู้ว่าทุกอย่างต้องวางหมด
ต้องปล่อยหมด แม้กระทั่งตัวจิตเอง
จิตต้องวางจิตได้ด้วย จิตต้องทิ้งจิตได้ด้วย
จิตต้องไม่หลงยึดจิตเอาไว้
.
ยึดอะไรไม่ได้เลย
แม้ผลของการปฏิบัติ
ก็สักแต่ว่าสภาวะ อะไรเกิดขึ้น
ก็ไม่ไปยินดียินร้าย
มันจะชัดไม่ชัด รู้-เห็น ไม่รู้ ไม่เห็น
ก็ไม่ยินดียินร้าย ไม่ต้องเอาอะไร
.
ให้ปล่อยวางอย่างเดียวพอ
ทำเหมือนไม่เอาอะไร
.
นี่ล่ะบูชาพระพุทธเจ้าสูงสุดเลย
ก็คือเอาธรรมะ
ที่พระพุทธเจ้าตรัสรู้เข้ามาในจิตเรา
โดยเฉพาะเนื้อหาของความเป็นพุทธภาวะ
ก็คือการที่จิตไม่ยึดติดข้องอะไร
พระอาจารย์ครรชิต สุทธิจิตโต
Image by sipa from pixabay
ที่มา : เพจบ้านจตุรทวีปประทาน เพื่องานพระศาสนา
