การปฏิบัติธรรมไม่ใช่เรื่องรู้มาก
เป็นเรื่องที่ "รู้เข้ามาหาจิต" เท่านั้นเอง
แล้วก็ "ปล่อยวาง" สิ่งที่เป็นทุกข์เป็นโทษ
เหมือนกับกวาดอะไรทิ้งออกไป
เหลือแต่จิตสงบ จิตว่าง
หรือจิตเป็นปรกติในลักษณะอย่างเดียวกัน
แล้วก็ดูให้ทั่วถึง ดูมัน รู้มัน อยู่อย่างนี้เรื่อยไป
ไม่ต้องไปดูอะไรมาก ถ้าดูมากหลายอย่างแล้วมันจะวุ่น
ดูไป รู้ไป แล้วมันจะปล่อยวางออกไปได้
ท่าน ก.เขาสวนหลวง
ที่มา : เพจบ้านจตุรทวีปประทาน เพื่องานพระศาสนา
