ต้องแผ่เมตตาตนเสียก่อน

ถ้าหากว่านิสัยของเราชอบโกรธง่าย 

เราก็ต้องแผ่เมตตาตนเสียก่อน 

ตนไม่ชอบทุกข์ สัตว์ทั้งหลายก็ไม่ชอบทุกข์ 

แผ่เมตตาตน อะหัง สุขิโต โหมิ นั่น 

ขอเราจงเป็นสุข 

อย่ามีเวรมีภัยกับสิ่งอันใดในไตรโลกธาตุ...

ถ้าเราไม่แผ่เมตตาเอาตนเป็นพยานก่อน 

มันก็เป็นพายเรือโต้น้ำ 

มันไม่ค่อยอยากไป ไม่สนิท

หลวงปู่หล้า เขมปตฺโต

Image by Mammiya from pixabay

ที่มา  : เพจบ้านจตุรทวีปประทาน เพื่องานพระศาสนา

https://www.facebook.com/Jaturataweep/

 

ไม่มี “ใคร” ต้อง “เป็น” อะไร

ในเมื่อไม่มีเรา แล้วเราจะปฏิบัติธรรมไปทำไม?

ปฏิบัติเพื่อให้พ้นทุกข์ ถ้าไม่มี “เรา” แล้วอะไรพ้นทุกข์?

#ปฏิบัติเพื่อพาจิตให้เห็นความจริง

ที่ต้องปฏิบัติเพราะอุปาทานมันยึดถือครอบครองอยู่

เอา “เรา” ที่เราคิดว่าเป็นเรานี่แหละ 

พาจิตให้เห็นความจริงว่า 

ทุกอย่างเป็นเพียงกระบวนการการทำงานของธรรมชาติ 

ไม่เป็นไปตามอำนาจความอยากของเราเลย

ปัญญาจะเกิดขึ้นมาว่า ไม่มี “ใคร” ต้อง “เป็น” อะไร

.

ความรู้สึกว่า “มีเรา” เกิดขึ้นเมื่ออุปาทานครอบงำอยู่ชั่วขณะหนึ่งนั้นเอง

ภาวะนี้คือการหลุดพ้น คือหลุดพ้นจากอุปาทาน (การยึดถือ)

ไม่ได้หลุดพ้นจากตัวตน เพราะตัวตนไม่เคยมีอยู่จริงๆ

.

หนทางมีอยู่แต่ผู้เดินทางไม่มี

มรรคนิพพานมีอยู่ แต่ผู้บรรลุมรรคผลนิพพานไม่มี

พระอาจารย์มหาวิเชียร ชินวังโส

Image by jplenio from pixabay

ที่มา  : เพจบ้านจตุรทวีปประทาน เพื่องานพระศาสนา

https://www.facebook.com/Jaturataweep/