สุขที่เกิดจากการปฏิบัติธรรม นี่ไม่ต้องปฏิเสธ แต่ไม่ต้องไปสนใจมัน
เหมือนเราปฏิบัติไปแล้วเกิดความรู้สึกปลอดโปร่งอิ่มเอมขึ้นมา
แค่นั้น ไม่ต้องไปสนใจมัน
ความสุขยิ่งไม่สนใจยิ่งดี
พอไปสนใจมันเข้าก็ยึดถือ พอยึดถือมันก็หายไป
พอมันหายไป ก็คร่ำครวญ แปรเป็นความทุกข์
เมื่อสุขเกิดเราไปยึดเข้านี่มันกลับเป็นความตึงเครียด
เราควรจะมีความสุข แต่เป็นความสุขเฉยๆ
ทุกข์ก็ทุกข์เฉยๆ
มีความเฉยๆ อยู่ในสุข – ทุกข์
ดีใจเฉยๆ ไม่ได้ดีใจจนเสียสติ
เสียใจก็เสียใจเฉยๆ คนที่รักตายจากไปก็เสียใจ
แต่ก็เสียใจเฉยๆ ไม่มีอะไรมากไปกว่านั้น
ท่านเขมานันทะ
ที่มา : เพจบ้านจตุรทวีปประทาน เพื่องานพระศาสนา
