...ขอความสุขแท้ อันเกิดจากการไม่ส่งจิตออกนอก
จงถึงท่านเถิด
คราวใดที่ใจไปอยู่กับเหตุทุกข์
อันมีความเพลินหลงเป็นเครื่องผูก
คราวนั้นใจย่อมมีแต่ทุกข์ สารพันเรื่องราว
แปรปรวนไม่หยุดนิ่ง
คราวใดใจอยู่กับเนื้อกับตัว รู้สิ่งที่มี
รู้ลม รู้งาน รู้กาย
จิตนิ่งรำงับเป็นสุข
ขอทุกท่านจงประสบสุขอันเกิด
แต่การรู้ละความเพลินหลงนั้นเถิด
อย่าเมาหมกในเหตุทุกข์เลย
ครูบาไตรภพ วัดป่าโคกเจริญธรรม
ที่มา : เพจบ้านจตุรทวีปประทาน เพื่องานพระศาสนา
