การบำเพ็ญบารมีธรรม ไม่ใช่เพื่อ “มุ่งหวังผล”
หรืออยากได้สิ่งใดจากการปฏิบัติ
แต่เป็นเพราะได้เห็นโทษของสิ่งนั้นสิ่งนี้ต่างหาก
แล้วจึงลงมือปฏิบัติเพื่อมุ่งสู่ความไม่มีอะไร (วาง – ว่าง)
หรือสู่ความไม่ยึดมั่นถือมั่นในสิ่งใดเลย
นี่แหละจึงเรียกว่า ปฏิบัติธรรม
หรือบำเพ็ญบารมีธรรมที่แท้จริง
อ.ทวีศักดิ์ คุรุจิตธรรม
ที่มา : เพจบ้านจตุรทวีปประทาน เพื่องานพระศาสนา