จากหนังสือ เพียงแค่รู้สึกตัว โดย พระอาจารย์เจษฎา คุตฺตจิตฺโต
ที่มา : เพจบ้านจตุรทวีปประทาน เพื่องานพระศาสนา
หลุดพ้นนี้ คือหลุดพ้นจากอารมณ์ของโลก
จิตเราถูกตรึงกับโลกนี้ มันทุกข์มาก
คือเราไม่มีความเป็นอิสรภาพ
ถ้าเกิดว่าจิตดวงนี้พ้นจากความตรึงตรงนั้นได้
คนนั้นคือหลุดพ้น
ที่เราเคยได้ยินคำว่า “หลุดพ้น”
หลุดพ้นนี้ คือหลุดพ้นจากอารมณ์ของโลก
(คือสังขารหรือการคิดปรุงแต่ง ได้แก่กิเลส)
ฉะนั้น การปฏิบัติธรรมทั้งหมด
ต้องมีจุดหมายปลายทางเดียวกันว่า
ทำอย่างไรจิตของเราจะหลุดพ้นออกจากโลกใบนี้
หลุดออกจากอารมณ์อันนี้ หลุดจากอารมณ์ของโลกทั้งหมด
แล้วมันจะหลุดพ้นได้หรือ หลุดได้ ! ไม่ใช่หลุดไม่ได้
พระพุทธเจ้าและพระอรหันต์เจ้าทั้งหลาย
ท่านหลุดพ้นไปก่อนหน้าแล้ว
และเราเองเป็นผู้ที่จะเดินทางตามต่อไป
พระอาจารย์จรัญ ทักขญาโณ
ที่มา : เพจบ้านจตุรทวีปประทาน เพื่องานพระศาสนา
ถ้าเราเจริญเมตตาบ่อยๆ คุณธรรมจะไปได้เร็ว
ถ้าเราเจริญเมตตาบ่อยๆ คุณธรรมจะไปได้เร็ว
เทคนิคง่ายๆ เลย คนที่ภาวนาแล้วไม่ค่อยไปไหน
..จิตของบุคคลนี้ไม่ค่อยเจริญเมตตา
เมตตาน้อย กุศลจิตมันไม่อาจตั้งได้
พอมีคลื่นกระแสจิตมากระทบ
โลภ โกรธ หลง เข้ามาพัด ทลายอีกแล้ว
แต่ถ้าเราเจริญเมตตาภาวนา มีสติตั้งได้ มีจิตอันรู้อยู่
อาตมาให้เวลา ๓ เดือน ธรรมนี้รุดหน้าไปมากเลยล่ะ
จริงๆ พอความเมตตาได้แผ่ซ่านไปจนทั่วอณูของจิตแล้ว
เรื่องที่คิด คำที่พูด สิ่งที่ทำ งดแล้วซึ่งการเบียดเบียน
การทำลาย การให้ร้าย การอาฆาตพยาบาท
นี่มันคืออาการของการดำริชอบ
เจริญอยู่ในอริยมรรคแล้วนะ
เห็นไหม มันสำคัญ
พระอาจารย์สมชาติ ธมฺมโชโต
ที่มา : เพจบ้านจตุรทวีปประทาน เพื่องานพระศาสนา
สมัครสมาชิก:
บทความ (Atom)