การทำสมาธิ หลักโดยทั่วไปก็คือ ทำจิตให้มีสิ่งรู้ ทำสติให้มีสิ่งระลึก จิตรู้อะไรก็ให้มีสติ บริกรรมภาวนาก็ให้มีสติ จะพิจารณาก็ให้มีสติ ทีนี้ในขณะใดจิตต้องการจะสงบนิ่งว่าง ก็ปล่อยให้ว่าง ขณะใดจิต ต้องการคิด ปล่อยให้คิด แต่ให้มีสติตามรู้ไป....สรุปลงแล้ว แผนของการปฏิบัติสมาธิอยู่ตลอดเวลาโดยไม่เลือกกาลเวลา ให้ถือเอาการยืน เดิน นั่ง นอน รับประทาน ดื่ม ทำ พูด คิด เป็นอารมณ์จิต ให้มีสติรู้ พร้อมอยู่ทุกขณะจิตทุกลมหายใจ จะไปเอาเฉพาะเวลานั่งหลับตามันไม่ เพียงพอ เวลามันน้อย ดังนั้นถ้าหากว่าเราฝึกสติให้มันรู้พร้อมอยู่ที่การยืน เดิน นั่ง นอน รับประทาน ดื่ม ทำ พูด คิด เราจะได้สมาธิ ได้พลัง สติสนับสนุนจิตอันเป็นเรื่องชีวิตประจำวันได้ตลอดกาล
หลวงพ่อพุธ ฐานิโย
