ธรรมะบางคนมองวิเศษเยอะเกิน
เข้าใจว่าเมื่อมีธรรมแล้ว ถึงธรรม แล้ว
จะไม่มีทุกข์ จะไม่เจอทุกข์อีกเลย หมดทุกข์เลย
จะเห็นธรรม ตถาคต ตถาคตา
จะต้องรู้มาก หรือ รู้น้อย หรือ เปรียญ ๙
ทุกข์ สมุทัย นิโรธ มรรค
หรือ ๘๔,๐๐๐ พระธรรมขันธ์
ต่อให้แปลได้ว่า อะไรแปลว่าอะไร รู้หมด
ท่องได้ จำได้แม่น แต่มันเป็นเพียงความจำ
ไม่ได้รู้ที่เกิดจากปัญญาญาณเอง
เมื่อรู้แล้ว รู้เพียงว่า
ทุกข์ และ สุขมีอยู่
แต่ไม่มีผู้เป็นเจ้าของ สุข หรือ ทุกข์ จริง
มันเป็นแค่ " ความรู้สึก "
คือ รู้ว่า “ไม่มีตัวเรา เป็นผู้รู้สึก "
สักแต่ว่า ความรู้สึก สักแต่ว่า ก็ผ่านไปเอง
ไม่ได้ยาก และก็ไม่ได้ง่าย แค่มันผ่านภาษาไป
พระอาจารย์ปกรณ์นันทน์ ฐิตธัมโม
Image by Mammiya from pixabay
ที่มา : เพจบ้านจตุรทวีปประทาน เพื่องานพระศาสนา
