หลงไปก็ไม่ถูก เพ่งไว้ก็ไม่ใช่


นักภาวนาต้องเข้มแข็ง
เข้มแข็งไม่ใช่ว่าโลภมาก
ไม่ใช่เพ่งจ้องตัวเองตลอดเวลา
แบบสายตาไม่กะพริบ
อย่างนี้ไม่ถูก
อย่างนี้คือเราถูกกิเลสหลอกแล้ว
มีความโลภอยากจะเจริญมากไป
หลงไปก็ไม่ถูก เพ่งไว้ก็ไม่ใช่
แค่รู้สึกอย่างเป็นธรรมชาติ ธรรมดา
จนถึงจุดหนึ่งจะค่อยๆ เข้าใจมากขึ้นเอง
ว่าร่างกายจิตใจนี้ สั่งไม่ได้ บังคับไม่ได้

อ.ประสาน พุทธกุลสมศิริ


Image by stanbalik from pixabay

ที่มา  : เพจบ้านจตุรทวีปประทาน เพื่องานพระศาสนา






 

ต้องปฏิบัติแบบ ไม่ต้องได้อะไร


การปฏิบัติธรรมด้วย "ความรู้สึกตัว" 
ในชีวิตประจำวัน
....ต้องปฏิบัติแบบ ไม่ต้องได้อะไร 
....และไม่เป็นอะไรกับอะไร นี่แหละจึงจะได้
คำว่า "ไม่เป็นไร" นี่ยิ่งใหญ่นะ 
มันทำให้ "ใจตื่น"
คนปฏิบัติธรรมต้องหน้าตาผ่องใส 
ไม่ใช่คร่ำเคร่ง เก็บกด
เราปฏิบัติเพื่อ "เห็น" ธรรม 
ไม่ใช่ไป "เอา" ธรรม
ดังนั้น ให้ปฏฺิบัติแบบผ่อนคลาย 
สบายๆ ทำเล่นๆ แต่ต่อเนื่อง
โดยไม่คาดหวังอะไร
การ "รู้แบบปัจจุบัน" นั่นแหละ คือ "สติ"

อ.กำพล ทองบุญนุ่ม

เพจ ชมรมเพื่อนคุณธรรม

Image by stanbalik from pixabay

ที่มา  : เพจบ้านจตุรทวีปประทาน เพื่องานพระศาสนา