อย่าให้จิตส่งออก

เมื่อจิตคอยจะเตลิดออกไปข้างนอก 

เช่น คอยไปคิดนอกตัว ก็พยายามสำรวจให้จิตมารู้อยู่ในตน คือให้มาอยู่ที่กายที่ใจ 

ให้เข้ามารับรู้รับทราบอยู่ในตัวเองไว้ ถ้าส่งจิตออกนอกตัวเมื่อไหร่ 

ก็ถือว่าเผลอแล้วไม่ถูกแล้ว ยิ่งถ้าจงใจปล่อยจิตคิดออกไปเอง 

ตั้งใจออกไปเองอย่างนั้นก็ยิ่งไปกันใหญ่ แต่ถ้าเมื่อได้สติขึ้นมาก็ต้องกลับเข้ามา 

น้อมเข้ามา โอปะนะยิโก คือ พึงน้อมเข้ามาใส่ตน รู้ในตน 

พระอาจารย์สุรศักดิ์ เขมรังสี

ความสุขที่แท้ คือสุขในธรรม

ความสุขของเราไม่ได้อยู่ที่ใครจะมาสรรเสริญว่าเราดีเช่นนั้นเช่นนี้

นั่นไม่ใช่ความสุขที่แท้จริง 

เพราะความสุขที่แท้จริงคือ 

การที่เรามีความสุขในพระธรรมของพระพุทธเจ้า  

มีความสุขในการประพฤติปฎิบัติธรรมของพระพุทธเจ้า 

นั่นคือความสุขที่แท้จริง เป็นความสุขที่มั่นคง

เป็นความสุขที่ไม่มีใครขโมยไปได้ 

เป็นความสุขที่เกิดขึ้นแล้วไม่มีดับ

พระอาจารย์ยุคลธรณ์ ธัมมปุตโต

มีธรรมะกับรู้ธรรมะ

          บรรดานักปฏิบัติทั้งหลาย ท่านว่าให้เป็นผู้ที่ “มีธรรมะ” อย่าให้เป็นคน “รู้ธรรมะ” เฉยๆ ...ความรู้ธรรมะเรารู้ได้นะ ใครว่าอะไร อยู่ที่ไหน ได้ยินที่ไหน ก็จดจำระลึกได้ หรือไปอ่านตามตำรา คัมภีร์ ใบลาน หนังสือก็ยังได้ อันนี้เรียกว่า “รู้” “รู้ได้” “พูดได้” “เจรจาได้” แต่ไม่ใช่ “มีธรรมะ” ...คำว่า “ธรรมะ” ที่จะมีได้ ต้องอาศัยการประพฤติปฏิบัติ การกระทำ ทางกาย ทางวาจา ทางจิตใจ จนธรรมะปรากฏเกิดขึ้นในกาย ในวาจา ในจิตใจของเรา เป็น “สันทิฏฐิโก” ผู้ปฏิบัติย่อมรู้เอง...เป็นธรรมะของเราโดยเฉพาะ ไม่ใช่ธรรมะที่ขโมยมาจากตำรา

                                                                                                   หลวงปู่ศรี มหาวีโร

พระอริยะกลัวการเกิด

พระอริยะกลัวคำว่าการเกิด

ปุถุชนอธิษฐานเกิดแล้วเกิดอีก

เกิดอยู่นั่นแหละ

อธิษฐานเกิด ชั่วฟ้าดินสลาย...

พระอาจารย์สมชาติ ธมฺมโชโต

การเวียนว่ายตายเกิดคือสะสมทุกข์

การเวียนว่ายตายเกิดเป็นการที่เราสะสมทุกข์ 

เวรกรรมก็คอยจะสนองเราตลอดเวลา

บางชาติก็สุข บางชาติก็ทุกข์ 

ไม่มีความเที่ยงแท้ ไม่มีความแน่นอนอันใดเลย 

แค่ปัจจุบัน ณ ขณะนี้ เดี๋ยวมีเงินทอง เดี๋ยวก็ไม่มี

เดี๋ยวมีความสุข เดี๋ยวก็ไม่มีความสุข 

มันไม่มีอะไรเลยที่เราจะสามารถจับต้องได้ในโลกมนุษย์นี้ 

ไอ้ที่บอกว่าเป็นของๆ เรา 

แท้จริงแล้วไม่มีอะไรเป็นของๆ เราเลย 

ให้เราพิจารณาเช่นนี้ไว้เสมอ

พระอาจารย์ยุคลธรณ์ ธัมมปุตโต 

โปรดใครไม่ได้ ก็ต้องวาง

ในที่สุดถ้าเราโปรดใครไม่ได้

เราก็ต้องวาง 

ถ้าเราวางไม่ได้ เราก็ต้องทุกข์

เราสงสารใครเขาก็ได้

แต่อย่าให้จิตของเราเศร้าหมอง

พระอาจารย์สมชาติ ธมฺมโชโต