ปกติของธรรม คือว่าง



ปกติของธรรมจริงๆ แล้วว่าง ไม่มีอะไรเลย
จนเอามาพูดให้กันฟังไม่ได้ 
สิ่งที่รู้ได้ พูดได้นั้นก็คือสมมุติของโลกทั้งหมด 
ยังเข้าไม่ถึงความดับได้จริงๆ 
ถ้าเข้าถึงใจจริงๆ แล้วว่างหมด 
โลกเป็นของมี ธรรมเป็นของว่าง
ไม่มีอะไรให้เห็น มีแต่รู้

หลวงปู่คูณ สิริจันโท

การมีสติรู้ตัวพร้อมคือทำความเพียร



          การมีสติรู้ตัวพร้อม จึงเรียกทำความเพียร ไม่จำเป็นว่านั่งสมาธิ เดินจงกรม จึงเรียกทำความเพียร ถ้าไม่มีสติรู้ตัว ฟุ้งคิดไปเรื่อย ก็ไม่เรียกทำความเพียร เมื่ออิริยาบถใด จะยืน จะเดิน จะนั่ง จะนอน มีสติรู้ตัวพร้อม จึงเรียกทำความเพียร

                                                                                   หลวงปู่ท่อน ญาณธโร


การไม่รู้ทัน คือเสียท่า



          คนที่สงบก็ไม่รู้ ไม่สงบก็ไม่รู้ นั่นเรียกว่า รู้ไม่ทัน การไม่รู้ทัน คือ การเสียท่ามัน เสียท่าใจดวงนี้เสียแล้วว่า "เผลอตัวไป"

                                                                                 หลวงพ่อสนอง กตฺปุญโญ