กายและใจ คือตัวทุกข์




วิ่งไขว่คว้า หาความสุข ภายนอกตน 
จึงดิ้นรน ต่อสู้ นานหนักหนา
ทรัพย์สมบัติ ทั้งหลาย ที่ได้มา 
สุดท้ายหนา ต้องทิ้งไว้ แล้วจากไป

แม้ร่างกาย เขาก็นำ เอาไปฝัง ...
จะมัวยัง หลงรัก อยู่ไฉน
สมบัติโลก ต้องคืนโลก ทั้งหมดไป 
จงดูใจ ที่มัวหลง ในอารมณ์

แก่นแท้นั้น กายและใจ คือตัวทุกข์ 
จะหาสุข จากอารมณ์ คงไม่สม
อยู่กับทุกข์ รู้ความทุกข์ หมดตรอมตรม
รู้กายใจ ก่อนสิ้นลม พ้นทุกข์จริง

ศึกษา กายและใจ รู้สัจจะ 
จึงเลิกละ ถอดถอนได้ ในทุกสิ่ง
เลิกหลงรัก เลิกหลงชัง และหยุดดิ้น 
จิตจึงนิ่ง สู่สงบ พบนิพพาน

พระอาจารย์ชานนท์ ชยนนฺโท

เมื่อไม่หลงตามการปรุงแต่ง มันก็ดับเอง




...จิตของคนเราจริงๆ มันไม่ได้ไปไหน
คิดไปปรุงไป อันนั้นเป็นเรื่องสังขาร 
มันปรุงมันแต่งไปเอง เป็นเรื่องสังขาร 
เป็นเรื่องสัญญาอารมณ์ เป็นเรื่องกิเลส
ที่มันดิ้นรนวุ่นวาย กามตัณหามันไป...
เมื่อจิตใจผู้ภาวนาไม่หลงไปตามไป 
มันก็ดับไปเอง ไม่มีใครส่งเสริมต่อเติมมันก็ดับ
แต่จิตผู้ใดหลงไป ส่งเสริมต่อเติมให้
มันก็ไม่มีที่จบที่สิ้น 
เป็นกามตัณหา ภวตัณหา วิภวตัณหา 
ไม่มีที่จบที่สิ้น ละวางเสีย หยุดเสีย...

หลวงปู่สิม พุทธาจาโร