อย่าถือเอาแม้อย่างเดียว


อาการของธรรมทุกแง่ที่เกิดกับจิต  
อาการจิต ความสัมผัสรับรู้ 
ในขณะที่อารมณ์มากระทบจิต 
ไม่ให้พลั้งเผลอและนอนใจในอารมณ์ 
นั่นแล เรียกว่า ความเพียร ..
ดี ชั่ว , สุข ทุกข์ , เศร้าหมอง ผ่องใส ... 
จงตามรู้ด้วยปัญญา 
แล้วปล่อยวางไว้ตามสภาพ 
ไม่ยึดถือและสำคัญว่าเป็นตน
สิ่งใดปรากฏขึ้น จงกำหนดรู้ 
อย่าถือเอาแม้อย่างเดียว
รู้ชั่ว ปล่อยชั่ว 
ถ้ากลับมาหลงดี ถือสิ่งที่ดีว่าเป็นตน 
นี้ก็ชื่อว่าหลง
จงระวังการมีสติ หรือเผลอสติในขณะนั้นๆ 
อย่าตามกังวล เป็นความผิดทั้งนั้น

หลวงตามหาบัว ญาณสัมปันโน

Image by danfador from pixabay

ที่มา  : เพจบ้านจตุรทวีปประทาน เพื่องานพระศาสนา



ความเพียรแบบสายลมพัดผ่าน


ความเพียรในการปฏิบัติธรรมเป็นสิ่งที่แปลก 
เราไม่อาจใช้ความเพียร
ในลักษณะเดียวกับการทำสงคราม 
ถ้าเราต้องการเอาชนะกิเลส 
นั่นคือการเพิ่มพลังให้กิเลส 
แม้เราไม่ต้องการเอาชนะ เพียงแค่ทำความเข้าใจ 
กิเลสกลับลดลงอย่างน่าประหลาด 
การทำความเพียรในแง่มุมของการปฏิบัติ
จึงมีความหมายตรงกับคำว่า “ไม่เพียรไม่พัก” 
เราไม่ได้ทำจริงจังนักแต่เราก็ไม่หยุดทำ 
ไม่ใช่ความเพียรแบบพายุ 
แต่เป็นความเพียรแบบสายลมพัดผ่าน..

คุณพศิน อินทรวงค์

Image by Free-Photos from pixabay

ที่มา  : เพจบ้านจตุรทวีปประทาน เพื่องานพระศาสนา