เวทนามันก็เป็นเวทนา จิตมันก็เป็นจิต



“แม้ว่าเราเจ็บป่วยขึ้นมา”
เราก็ยังรู้สึกว่า เวทนามันก็เป็นเวทนา 
จิตมันก็เป็นจิต เป็นคนละอย่างกันอยู่ 
รู้จักเจ็บไหม... รู้จัก รู้จักสบายไหม... รู้จัก 
แต่เราไม่ไปอยู่ในความสบายและความไม่สบายนั้น...
อยู่แต่ในความสงบ สงบอย่างไร
สงบจากความสบายนั้น สงบจากความทุกข์นั้น ..
คือหมายความว่าท่านไม่มีสุขไม่มีทุกข์ 
ท่านรู้ว่ามันสุขมันทุกข์อยู่เหมือนกัน
แต่ท่านไม่ไปแบกมันไว้ เวทนานั้นมันก็ไม่เกิด

หลวงปู่ชา สุภัทโท

ฝึกการละอารมณ์ ด้วยการกำหนดรู้ลมหายใจ



...คนที่ยังไม่ฟุ้งซ่าน แต่กำลังหลงเพลินกับอารมณ์ 
ควรรีบฝึกฝนใจตนไว้ก่อนแต่เนิ่นๆ 
ฝึกการละอารมณ์ 
ด้วยการกำหนดรู้ลมหายใจเข้า ลมหายใจออก 
ทำบ่อยๆ วันละสามหน ห้าหน หนละห้านาที ...

หรือจะน้อยกว่านั้นก็ตามสะดวก ขอให้ได้ทำ 
เพียงกำหนดรู้ลมหายใจ ทำทุกวัน ทำทุกวัน 
นั่นก็คือการฝึกจิต...

ครูบาไตรภพ วัดป่าโคกเจริญธรรม
มูลนิธิวิศวาธารอโรคยาธรรมศาลฯ