"...เวลาเราทำงานอะไรอยู่
ถ้าเราสังเกตว่าใจเราเสีย
ก็ให้หยุดทันที
แล้วกลับมาดูใจของตนเอง
เราต้องรักษาใจของเราไว้
เป็นงานอันดับแรก.."
ท่านพ่อเฟื่อง โชติโก
พระพุทธเจ้าสอนแต่ให้เห็นทุกข์ และดับทุกข์ได้ ความทุกข์เกิดจากสภาวะที่เป็น ถ้า "เห็น" ชื่อว่าถูกต้องแล้ว เราเห็นมันคิดนั้นก็ถูกต้องแล้ว เห็นมันโกรธถูกแล้ว เห็นมันหลงนั้นเรียกว่าเห็นถูกแล้ว ถ้าเห็นธรรมชาติและเห็นอาการของรูปของนามก็ชื่อว่าเห็นถูกแล้ว ถ้ามีภาวะที่ “เห็น” ก็ลิขิตชีวิตตนเองได้ และเป็นบุญวาสนาแล้ว มีบารมีแล้ว ถ้า “เป็น” ถือว่าหลง ถ้า “เห็น” ถือว่ารู้ รู้ตนคือบัณฑิต ถ้ารู้ตนมาก ก็ถือว่ารู้ผู้อื่นเช่นกัน
หลวงพ่อคำเขียน สุวัณโณ