คนที่ไม่รู้อริยสัจ
จะหลงสร้างทุกข์ให้แก่ตัวเอง
เพราะโดยความจริงแล้ว
ตัวเองนั้นก็เป็นตัวทุกข์อยู่แล้ว
ทีนี้ เขาไม่เข้าใจ พอไม่เข้าใจ ไม่รู้อริยสัจ
ก็หาสิ่งนั้นสิ่งนี้ขึ้นมาครอบครอง
เพื่อที่จะได้สูญเสียมันไป
มันอยู่ของมันดีๆ ก็ไปหลงรัก
เพื่อที่จะได้เสียใจเวลามันจากไป
ต้นไม้มันอยู่ของมันดีๆ ก็ไปหลงรักมัน
เวลาต้นไม้มันตาย
ก็จะได้ร้องไห้เพราะมัน
ผู้ชายคนนั้น เขาอยู่ของเขาดีๆ ก็ไปหลงรักเขา
จะได้เจ็บปวด เป็นห่วงเป็นใยเขา
ไม่เป็นอันหลับอันนอน
เวลาเขาจากไปก็จะได้เป็นทุกข์
เพราะไม่รู้อริยสัจ จึงหลงสร้างทุกข์ให้แก่ตัวเอง
คนที่ไม่รู้อริยสัจเป็นผู้ไม่มีปัญญา
ไม่มีความรู้ชนิดที่เป็นหลัก
เป็นคนเลื่อนลอย
ต้องคอยมองผู้อื่นเรื่อยๆ
คอยดูว่าคนอื่นจะว่ายังไง
ส่วนผู้ที่รู้อริยสัจแล้ว
มีความรู้ชนิดที่เป็นหลัก
มีความรู้ของตนเอง
ไม่ต้องรอให้คนอื่นรับรอง
อ.สุภีร์ ทุมทอง
หนังสืออริยสัจ ๔
Image by PublicCo from pixabay
ที่มา : เพจบ้านจตุรทวีปประทาน เพื่องานพระศาสนา
