จิตที่เป็นอิสระ
รู้เรื่อง แต่ไม่เอาเรื่อง และ ก็ไม่เป็นเรื่อง
อิสระจากทุกเรื่อง แต่ก็มีทุกอย่าง
อย่างที่มันเป็น แต่ไม่มีเราเป็นอะไรๆ
.
เห็นแล้วคิด แสดงว่า ไม่เข้าใจ
เห็นแล้วไม่คิด แสดงว่า เข้าใจ
ก็ไม่มีเรา ทั้งเข้าใจ และ ไม่เข้าใจ
.
ไม่เข้าไปอยู่ในคำถาม
ไม่เข้าไปอยู่ในคำตอบ
ไม่ใช่ที่ยอมรับ หรือ ปฏิเสธ
หรือแม้แต่ คำตอบ ก็ไม่ต้องการ
จึงหมดผู้สงสัย หมดผู้ดิ้นรนหาคำตอบ
จึงหมดเรื่องจากคำถามและคำตอบ
.
เราทุกข์ เราสุข นั้นเรียกว่า มีเราแล้ว
ถ้าดูมันเฉยๆ มันจะไม่มี
เดี่ยวนี้สบาย หรือ ไม่สบาย
แม้สิ่งที่รู้ และ สิ่งถูกรู้
ไม่ใช่เรา นั่นแหละไม่มีเรา เป็นอะไรๆเลย
แค่เห็นมันทำงานเอง มันอัตโนมัติทุกอณู
.
อัตตาไม่มีอยู่จริง ที่ใครจะละได้วางได้
สิ่งที่เรียกว่า กิเลส หรือ ทุกความรู้สึก อารมณ์
มีอยู่แต่เพียง การหลงยึดถือเป็นขณะๆ
มันผุดขึ้น เอง หายไปเอง ไม่เคยบอกว่าเป็นเรา
สิ่งที่จะทำได้มีเพียง เห็นตามความเป็นจริงว่า
ไม่มีอัตตา หรือ แค่ไม่เป็นอัตตาซะเอง
.
ธรรมชาติ ความเป็นเช่นนั้น
ไม่ต้องการความเห็น และเหตุผลใดๆ จากเรา
เขาก็ทำหน้าที่ ของเขาเอง ก็เท่านั้น
มิได้ยาก หรือ ง่าย หรือ ทำได้ หรือ ทำไม่ได้
จึงเรียกว่า หายตัว
.
ทุกๆ เรื่องราวก็ย่อมผ่านหายเอง ทำหน้าที่เอง
เรียกว่า อเสขะบุคล ผู้ที่ไม่มีหน้าที่ใดๆ
ไม่ได้พัก และ ไม่ต้องเพียร ใดๆ เลย
พระอาจารย์ปกรณ์นันทน์ ฐิตธัมโม
Image by jplenio from pixabay
ที่มา : เพจบ้านจตุรทวีปประทาน เพื่องานพระศาสนา
