ถ้าจิตของเรานั้นไม่มีสติ ไม่มีปัญญา
ที่จะรักษาจิตใจของเราแล้ว
จิตของเรานั้นก็จะยึดมั่นถือมั่นในอารมณ์ทั้งหลาย
ว่าเป็นจิตใจของเราอยู่เสมอๆ
ไม่ว่าจะมีความโลภเกิดขึ้น ก็เป็นใจของเรา
ไม่ว่าจะมีความโกรธเกิดขึ้น ก็เป็นใจของเรา
ไม่ว่าจะมีความพอใจ ความไม่พอใจ
ในรูป ในเสียง ในกลิ่น ในรส ในสัมผัส
ก็คิดว่าเป็นใจของเรา
ไม่ว่าจะมีความกำหนัดยินดีในรูป
ก็คิดว่าเป็นใจของเรา
ใจของเราก็เป็นทุกข์ เมื่อกิเลสเกิดขึ้นภายในจิตใจของเรา
เพราะใจของเรานั้นไม่ทราบตามความเป็นจริง
ไปยึดมั่นถือมั่นในอารมณ์ทั้งหลายว่าเป็นจิตใจของเรา
ความทุกข์ต่างๆ จึงเกิดขึ้นอยู่เสมอๆ
พระอาจารย์อัครเดช (ตั๋น) ถิรจิตโต
