ก็จะไม่มีผู้ทุกข์หรือผู้สุขจริง



ถ้ารู้จักว่าอะไรเป็นสมมุติ ไม่มีตัวตนเราเขาจริง
ทุกอย่างบังคับบัญชาไม่ได้ 
ก็จะไม่มีผู้ทุกข์หรือผู้สุขจริง ก็คงหมดเรื่อง
ไม่ต้องไปทะเลาะกัน
ทั้งเรื่องทางโลกทางธรรม ไม่หิวแสง 
และ ไปในโลกและจักรวาลอื่นๆ หรือ 
ย้อนอดีตเมื่อร้อยปีเป็นอะไร กี่กัปป์
หรือ อนาคตกี่ปีแสง ก็ไม่สำคัญ 
จะต้องเป็นอะไรๆ เป็นใคร 
เพราะไม่มีใครอยู่จริง 
ที่มีเธอ เพราะความหลงเป็นขณะๆ ของเธอเอง 
เมื่อไม่เห็น ก็เป็นเธอเป็นเขาไป

พระอาจารย์ปกรณ์นันทน์ ฐิตธัมโม

Image by Juergen57BS from pixabay

ที่มา  : เพจบ้านจตุรทวีปประทาน เพื่องานพระศาสนา


 

ทำให้ทางเดินในวัฏสงสาร ยาวไกลไม่รู้สิ้นสุด

...มีแต่ผู้ที่หลงตัวเองว่า กำลังเป็นสุขนั้น
อยู่ดาษดื่นทั่วทั้งโลก ด้วยอุบายตื้นๆ เช่นนี้ 
กิเลสก็หลอกครองโลกได้ทั้งหมดทั่วไตรภพ 
คือ ตลอดกามภพ รูปภพ และอรูปภพ 
เมื่อเข้าใจเช่นนั้นว่าเป็นสุข 
สรรพสัตว์ก็จึงหลงเสาะแสวงหา 
จึงได้แต่ภาพลวงตา ภาพลวงใจ 
เวียนว่ายตายเกิด อยู่มิรู้สิ้นสุด 
ความไม่รู้จริง คือรู้ผิด 
เพียงเท่านี้ก็ทำให้ทางเดินในวัฏสงสาร
ยาวไกลไม่รู้สิ้นสุด 
เมื่อรู้จักคิดรู้จักพิจารณา
เพียงรู้ความจริง 
ว่างจากตัวจนได้จริง 
เพียงเท่านี้ การเดินทางอันยาวไกลในวัฏสงสาร
ก็จะสิ้นสุดลงได้ จบกรรม

ท่าน ก.เขาสวนหลวง

Image by Juergen57BS from pixabay

ที่มา  : เพจบ้านจตุรทวีปประทาน เพื่องานพระศาสนา