เราเกิดมาเพื่อสิ่งใด?
ก็เพื่อฝึกฝน ขัดเกลาตนเองไง
ลอกความหนัก ความหนาออกไป
วางของหนัก ของร้อนลงไป
จนจิตใจคลี่คลาย
เกิดเป็นผู้รู้ ผู้ตื่น ผู้เบิกบานขึ้นมา
จนสามารถหลุดจากการยึดมั่นถือมั่นทั้งปวง
ปัญญาอันสูงสุด คือ...ความไม่มี
วางทุกอย่างลง จนมันดับสนิท
ไม่มีส่วนเหลือเลย
....ปราศจากราคะ
....ปราศจากโทสะ
....ปราศจากโมหะ
คืนสู่ความเป็นธรรมชาตินั่นเอง
เพราะฉะนั้น สิ่งนี้ค่อย ๆ เพียรฝึกฝนปฏิบัติไป
ความก้าวหน้ามันวัดกันตรงนี้นะ
ไม่ได้วัดว่าต้องไปรู้เห็นอะไรหรอก
ไม่ต้องไปละเอียดอะไรมากมายหรอกนะ
ถ้าเราไปหลง เราไปติดข้อง
แล้วเราวางไม่ลงนั่นแหละ...ขาดปัญญา!
มีปัญญา ก็คือ ผู้ที่รู้ ละ วางได้นั่นเอง
อยู่กับปัจจุบันได้
ไม่กังวล ไม่ยึดมั่นถือมั่น
พระมหาวรพรต กิตฺติวโร
Image by Henryphoto from pixabay
ที่มา : เพจบ้านจตุรทวีปประทาน เพื่องานพระศาสนา
