การปฏิบัติก็ไม่ใช่ว่าจะสุดวิสัยจนเกินเอื้อม
เพราะว่าสิ่งที่เราจะทำ ก็อยู่กับตัวเรา
การงานต่างๆ ภายนอกยังอาจจะไกลกว่าด้วยซ้ำ
แต่การงานภายใน การงานของการปฏิบัติธรรม
เพื่อความพ้นทุกข์นั้น อยู่กับตัวเสมอ
ไปไหนก็ไปกับเราด้วย
นั่งอยู่ตรงไหน เดินอยู่ตรงไหน
ยืนอยู่ตรงไหนก็มีตัวอยู่อย่างนี้
มีกายมีใจ มีตา หู จมูก ลิ้น มีเห็น ได้ยิน รู้กลิ่น รู้รส
มีความตรึกนึก ปรุงแต่ง
ก็ให้ทำหน้าที่ปฏิบัติตามดูตามรู้สิ่งเหล่านี้
ดูสิ่งเหล่านี้ไปทุกวันทุกเวลา เฝ้าดู เฝ้ารู้ เฝ้าติดตามไป
นี่คือเป้าหมาย
คือหน้าที่ที่เราจะต้องทำในชีวิตที่เกิดมา
ดับทุกข์ได้ก็ตรงนี้ ดับทุกข์ด้วยการรู้จักตัวเอง
รู้จักพิจารณาตัวเอง
ไม่ใช่ดับทุกข์ด้วยการมีเงิน มีทอง
มีทรัพย์มากมาย มียศ มีบริวาร มีคนสรรเสริญ
มีคนชอบอกชอบใจเรามาก ก็ไม่ใช่ว่าดับทุกข์ได้ตรงนั้น
พระอาจารย์สุรศักดิ์ เขมรังสี
