บุคคลที่เจริญสวดมนต์อยู่เป็นนิจเช้าค่ำ
เช้าเย็นก็ดี
บุคคลผู้นี้จะไม่ตกอบายภูมิ
ย่อมน้อมนำกุศลบารมีนี้
ให้ไปสู่สภาวะนิพพานได้ คือการสิ้นทุกข์
สิ้นเวรสิ้นกรรมได้..
เพราะในขณะที่โยมสวดมนต์อยู่นั้น
จิตโยมตั้งมั่นในอักขระคาถาภาษา
"ฌาน" ก็บังเกิด
ถ้าในขณะที่โยมสวดอยู่นั้น..
"ปัญญา" โยมพิจารณาตามในความหมาย
ในทุกข์ภัย ในความไม่เที่ยง
ในความไม่มีตัวไม่มีตนสิ่งใด
แม้ธรรมก็ไม่ควรยึดมั่นถือมั่นนั่นแล
จิตโยมก็จะวางทุกอย่าง
นี่เรียกว่าสภาวะนิพพานก็บังเกิด
วิปัสสนาญาณก็บังเกิด
เรียกว่าโยมได้ของดีไปแล้วคือ "ได้มนต์"
เข้าใจมั้ยจ๊ะ
สมเด็จพระพุฒาจารย์ โต พรหมรังสี
ที่มา เพจสถานปฏิบัติธรรมพรหมรังสี ธรรมะมหัศจรรย์
Image by ChrisFiedler from pixabay
ที่มา : เพจบ้านจตุรทวีปประทาน เพื่องานพระศาสนา
