ออกจากความคิดคือการออกจากทุกข์



ออกจากความคิดนั่นแหละคือการออกจากทุกข์  
วางความคิดนั่นแหละคือวางอารมณ์...  
การมารู้อยู่กับกายกับจิตอย่างต่อเนื่องนี้เป็นการพัฒนามรรค
หากปัจจัยที่ทำเกิดความต่อเนื่องก็จะกลายเป็นผล
ไม่หลงเข้าไปในความคิด  ไม่ยึดติดรูปนาม  
มีความรู้ตัวตื่นตัวอยู่เสมอ  
เห็นปรากฏการณ์ที่เกิดขึ้นกับกายและจิตตามความเป็นจริง  
นั่นแหละคือการมีจิตเป็นกลาง

หลวงตาสุริยา วัดป่าโสมพนัส 
(ส.มหาปัญโญภิกขุ)

ที่มา  : เพจบ้านจตุรทวีปประทาน เพื่องานพระศาสนา