วิมุติ คือ จิต มันถอยเข้าสู่ “ความว่าง”
ท่านผู้ถึงวิมุติ มันก็เป็น “สักแต่ว่า”
มันเป็นกิริยาของจิต มันเป็นความรู้สึก
“ของเก่าๆ" มันก็ยังมีอยู่ แต่ “มีอยู่ สักแต่ว่ามี”
มีก็เหมือนกับว่า มันไม่มี
มัน “ขาดอุปาทาน” ขาดความยึดแน่น
ไม่สำคัญมั่นหมาย ว่ามันเป็นจริงเป็นจัง
เห็นเป็นสักว่า เห็นด้วย “ปัญญา”
เท่ากับ “ถอนอุปาทาน” ในตัวมันแหละ
หลวงปู่ชา สุภัทโท
ที่มา : เพจบ้านจตุรทวีปประทาน เพื่องานพระศาสนา
