ความรู้ที่นำไปสู่การสิ้นทุกข์ นั่นคืออภิญญาจิต

อภิญญาคือความรู้ยิ่ง 

รู้เรื่องอริยสัจจ์ในจิตตัวเองนี้แหละ 

ความรู้ที่นำไปสู่การสิ้นทุกข์ นั่นคืออภิญญาจิต 

ความรู้ที่ไปรู้ว่าจิตคนโน้นคนนี้ คิดอย่างนั้นอย่างนี้ 

นั่นคือคนที่ไม่รู้เท่าทันความคิดของตัวเองทั้งนั้น ......

หลวงตาสุริยา วัดป่าโสมพนัส 

(ส.มหาปัญโญภิกขุ)

เห็นธรรม คือเห็นจริงตามที่มันเป็น

ธรรมะ ในที่นี้หมายถึง ของมีอยู่เป็นอยู่ในโลกนี้ทั้งหมด 

มันเป็นอยู่อย่างนั้น มีอยู่อย่างนั้น เรียกว่า ธรรมะ

คำว่า เห็นธรรม คือเห็นจริงตามของที่มันเป็นเองนั่นเอง 

มันเป็นอยู่อย่างไร ให้เข้าใจว่ามันเป็นอยู่อย่างนั้น 

เรียกว่าเห็นสภาพของธรรมะ ตรงนี้แหละเป็นของสำคัญ เห็นได้ยาก ...

เพราะคนเรานั้นเห็นอะไร ดูอะไร ก็อยากดูของใหม่เรื่อยไป 

ของเก่าเลยลืมเสีย มันก็เลยไม่ชัดไม่เจนขึ้นมา 

หากันไปเถิด หาธรรมะ หาเท่าไรก็หาไป 

ถ้าไม่เห็นสภาพตามเป็นจริงแล้ว ก็ไม่เห็นธรรมะอยู่นั่นเอง

หลวงปู่เทสก์ เทสรังสี

เขาด่า เขาว่า สติมีไหม

เขาด่า เขาว่า 

สติมีไหม มีธรรมะที่หูไหม หูมีทรัพย์ไหม 

ถ้าหูท่านมีทรัพย์จริง มันจะสปาร์คออกไปนะ 

เสียงมันก็กลับไปหาเจ้าของเดิม 

หูจะไม่ยอมรับ ...

จิตจะไม่ออกมา รับเรื่องบ้าๆ บอๆ... 

อาตมาพูดอยู่เสมอ มึงด่าใคร กูด่ามึง 

อ๋อด่ามึง ไม่ได้ด่ากู เท่านี้ ยังคิดกันไม่ได้ 

ตะลึงตะลานกระเสือกกระสนโกรธ

หลวงพ่อจรัญ ฐิตธมฺโม

ประกาศตนเป็นลูกศิษย์พระพุทธเจ้า ยังไม่พอ

ผู้ที่ประกาศตนเป็นลูกศิษย์ของพระพุทธเจ้า 

หรือเป็นบริษัทของพระพุทธเจ้า พระธรรม พระสงฆ์

ถ้าได้ประกาศปฏิญาณตนอย่างนี้แล้ว 

อย่าไปถือว่ามันพอแล้ว

ได้ที่พึ่งพอแล้วเท่านั้นก็เฉยเมยเสีย

ปล่อยจิตให้ฟุ้งซ่านเลื่อนลอยไปเสียอย่างนี้ ไม่สมควร

เพียงแค่คำกล่าวปฏิญาณตนถึงเท่านั้นน่ะ 

มันไม่เป็นที่พึ่งอันมั่นคงได้

หลวงปู่เหรียญ วรลาโภ

รู้ทันความคิด ใจว่าง ใจสว่าง

เพราะจิตไม่มีตัวตน...

เมื่อไม่มีตัวตน เราก็ต้องใช้วิธีจับจิต แบบไม่มีตัวตน

ก็คือ ใช้การภาวนา เอาจิตเข้าไปไว้ตรงใดตรงหนึ่ง

ให้จิตเป็นหนึ่ง เมื่อจิตใจจดจ่ออยู่เป็นหนึ่ง 

ก็ปรากฏความคิดขึ้นมา คิดไปเรื่องโน้น เราก็ตั้งสติ ...

คิดไปเรื่องนี้ เราก็รู้สติว่าเราคิดอะไร 

พอเรารู้ทันหนักเข้าๆ มันก็รวมเป็นใจว่าง 

ใจว่าง ใจสว่าง นั่นคือ ตัวรู้ทันจิต 

ทำให้เกิดปัญญาญาณรอบรู้เท่าทันจิตตัวเอง

เกิดความสุขสงบขึ้นมา

หลวงพ่อสนอง กตฺปุญโญ