อยู่กับผู้รู้ คือการปฏิบัติธรรม

การปฏิบัติธรรมที่ถูกต้องจริงๆ ก็คือ อยู่กับผู้รู้ 

และจะทำอะไร ทำได้ทั้งนั้น 

อย่างหลวงปู่เจี๊ยะ ท่านตีขวานตีเหล็ก ตีทั้งวันๆ ตีเพื่ออะไร 

ถึงอย่างไรก็อย่าให้ขาด อย่าให้สติขาดจากผู้รู้ 

อันนั้นเป็นพอแล้ว เป็นพอเลย 

นั่นแหละคือการปฏิบัติธรรม พร้อมไปกับการปฏิบัติทางโลก 

ก็คือ เราไม่ได้แยก อันนี้ทางโลก อันนี้ทางธรรม...

ลุงหวีด บัวเผื่อน

มึงตายเมื่อไหร่ กูสบายเมื่อนั้น

... เพราะฉะนั้น ไม่ว่าจะอยู่ในอิริยาบถใด 

ขอให้จิตอยู่ในความสงบ 

อยู่ในอารมณ์พระกรรมฐานก็แล้วกัน 

แยกกายสังขารให้เป็น แยกจิตสังขารให้เป็น 

วางเฉย ให้อยู่ในอารมณ์สังขารุเบกขาญาณ 

คือทุกข์กายต้องระงับ แต่จิตไม่เกาะติดอยู่กับมัน 

ยอมรับสภาวะทุกข์ของกายโดยดุษฏี 

บอกมันไว้เสมอๆ ว่า มึงตายเมื่อไหร่ 

กูสบายเมื่อนั้น

หลวงปู่บุดดา ถาวโร