จากหนังสือ เพียงแค่รู้สึกตัว โดย พระอาจารย์เจษฎา คุตฺตจิตฺโต
ที่มา : เพจบ้านจตุรทวีปประทาน เพื่องานพระศาสนา
ตัวชี้วัดถึงผลของการปฏิบัติธรรม คือการละอารมณ์ได้เร็วขึ้น
ตัวชี้วัดถึงผลของการปฏิบัติธรรม
ไม่ใช่ความนิ่งสงบแบบตกภวังค์ หายวับไปไร้ตัวรู้
แต่หมายเอา สภาวะการละอารมณ์ได้เร็วขึ้นตามลำดับ
จนกลายเป็นอย่างอัตโนมัติในที่สุด
คือ จิตที่ไม่หลงแช่อยู่กับการปรุงแต่งต่างๆ
จะอยู่กับปัจจุบันขณะ เช่น อยู่กับลมหายใจ ได้อย่างแนบแน่น
สิ่งที่เข้ามากระทบ ไม่ใช่ไม่รับรู้
จิตมันรู้แต่ไม่สานต่อเป็นอารมณ์ ทุกข์จึงไม่ครอบงำจิต
ครูบาไตรภพ วัดป่าโคกเจริญธรรม
ที่มา : เพจบ้านจตุรทวีปประทาน เพื่องานพระศาสนา
จิตใจที่ไม่หวั่นไหวนั่นแหละคือสัมมาสมาธิ
..สัมมาสมาธิ มันสงบในขณะที่เรารับรู้ทางตา ทางจมูก ทางลิ้น ทางกาย
แต่ใจไม่เอาสิ่งที่รับรู้มาปรุงแต่งเลย
ใจสงบนิ่งไม่หวั่นไหว แม้จะมีภาพสวยๆ เสียงเพราะๆ
มากระทบจิตใจก็ไม่หวั่นไหวเลย
แม้คำสรรเสริญหรือคำตำหนิติเตียนก็ตาม
จิตก็ไม่หวั่นไหวไปกับอารมณ์นั้นๆ
จิตใจที่ไม่หวั่นไหวนั่นแหละคือสัมมาสมาธิ
ถ้าเราสัมผัสได้กับสภาพจิตที่มันเบาบางลงของขบวนการความคิด
ไม่ว่าความฟุ้งซ่าน ความลังเลสงสัย
หรือจิตที่มันไหลไปตามอารมณ์ มันลดน้อยลงไป
เราก็จะเริ่มสัมผัสกับจิตที่ตั้งมั่นหรือสัมมาสมาธิได้
จิตที่ไม่หวั่นไหวต่ออารมณ์ที่มากระทบทางตา
ทางหู ทางจมูก ทางลิ้น ทางกาย ทางใจ จนเกิดปรีชาญาณ
ปรีชาญาณก็จะทำหน้าที่
เรารู้จักปรีชาญาณก็ต่อเมื่อ
เราสามารถจะพัฒนาจิตของเรา
ให้ตั้งมั่นแล้วเป็นสัมมาสมาธิแล้ว
หลวงพ่อโพธินันทะ
ที่มา : เพจบ้านจตุรทวีปประทาน เพื่องานพระศาสนา
สมัครสมาชิก:
บทความ (Atom)