ไม่ได้หมายความว่าไม่เอาอะไรเลย


ปฏิบัติธรรม 
สุดท้ายก็เพื่อปล่อยวาง ไม่ใช่เพื่อยึดถือเอา 
เวลาเราฝึก เราก็ฝึกจิตเราให้ปล่อยวาง ๆ
แต่ไม่ได้หมายความว่าไม่เอาอะไรเลยนะ 
อย่างข้าวของเงินทองอย่างเนี้ย 
เราวางข้างใน ไม่ยึดมัน 
แต่เราใช้มันให้เกิดประโยชน์ได้ 
ครอบครัว เราก็ยังมีครอบครัวอยู่เหมือนเดิม 
แต่ข้างในเราไม่ยึด ข้างนอกควรทำยังไง เราก็ทำ 
ทำตามความเหมาะสม
มันจะง่ายขึ้นนะ ถ้าเราไม่ยึดน่ะ 
ทำด้วยความไม่ยึดถือ 
การดำเนินชีวิตเรามันจะง่ายมากๆ เลยนะ 
มันจะรู้ว่าอะไรควร ไม่ควรนะ 
มันจะรู้ความพอดีอยู่ข้างใน 
เพราะฉะนั้นไม่ต้องไปกลัวว่ามาปฏิบัติแล้ว
จะต้องทิ้งครอบครัวเลยเหรอ? 
จะต้องไปบวชเลยเหรอ? 
ต้องไปอยู่ป่าอยู่เขา อยู่วัดเลยมั้ย? 
ไม่ถึงขนาดนั้นหรอก
มันจะมีความลงตัวพอดีของมัน 
แล้วชีวิตมันจะง่ายขึ้นเยอะเลย

พระอาจารย์ครรชิต สุทธิจิตโต

Image by flutie8211 from pixabay 

ที่มา  : เพจบ้านจตุรทวีปประทาน เพื่องานพระศาสนา


 

ความรู้สึกตัวจะทำหน้าที่เป็นผู้เห็น


มันคิดมาก มันง่วงมาก มันหดหู่ 
มันเบื่อ มันรู้สึกว่ายาก
ก็ตอบว่า...ถ้าเรามีความรู้สึกตัว 
สิ่งที่เกิดขึ้นเหล่านี้
มันก็คืออาการต่างๆ ของกายและจิตใจ 
ความรู้สึกตัวจะทำหน้าที่เป็นผู้เห็น 
ได้พบเห็นอาการเหล่านี้
และได้กระทำให้แจ้งในสิ่งเหล่านี้ได้แล้ว
เห็นแล้วผ่านไป หลุดไป พ้นไป 
ไม่ใช่เรื่องแปลกอะไร มันเป็นธรรมชาติ 
ธรรมดา เป็นเช่นนั้นเอง
การปฎิบัติธรรม คืออย่าเข้าไปในความคิด
อย่าให้ความคิดพาไป ให้ความรู้สึกตัวพาไป

หลวงพ่อคำเขียน สุวัณโณ

Image by Nennieinszweidrei from pixabay 

ที่มา  : เพจบ้านจตุรทวีปประทาน เพื่องานพระศาสนา