จิตเกาะทุกข์จนลืมกำหนดรู้

ความกลัวทุกสิ่งทุกอย่าง

ก็ลงที่สักกายทิฎฐิตัวเดียว 

ในเวลาหิว ในเวลาป่วย

ในเวลาหนาว ในเวลาร้อน 

อะไรมันหิว มันป่วย มันร้อน มันหนาว 

เป็นเรื่องของกายทั้งสิ้น ไม่ใช่เรื่องของจิต

ต้นเหตุเพราะจิตของเจ้าไปติดในกาย 

เกาะความรู้สึกว่ากายนี้มีในเรา 

เรามีในกาย เมื่อกายเป็นอะไรก็ทนไม่ไหว 

จิตเกาะทุกข์จนลืมกำหนดรู้ว่า 

กายนี้ไม่ใช่เรา เราไม่มีในกาย 

แล้วพิจารณาโดยอริยสัจ

รู้เห็นตามความเป็นจริงของร่างกาย

สมเด็จองค์ปฐม

ที่มา  : เพจบ้านจตุรทวีปประทาน เพื่องานพระศาสนา

https://www.facebook.com/Jaturataweep/

มหาสติ

..ที่จะห้ามไม่ให้คิดไม่ให้นึกนั้น ห้ามไม่ได้เด็ดขาด 

ธรรมดาของจิตมันต้องมีคิดมีนึก 

แต่หากมีสติควบคุมจิตอยู่เสมอ 

คิดนึกอะไรก็รู้ตัวอยู่ทุกขณะ 

เรียกว่า บริกรรมภาวนา

มีสติคุมจิตอยู่ทุกขณะ จนกระทั่งเป็นมหาสติปัฏฐาน 

จะยืน เดิน นั่ง นอน ในอิริยาบถใดๆ ทั้งหมด 

มีสติรอบตัวอยู่เสมอโดยที่ไม่ได้ตั้งใจให้มีสติ 

แต่มันเป็นของมันเอง สติ ควบคุมจิตไปในตัว 

เมื่อมีสติเช่นนั้นมันก็ไม่เกี่ยวข้องพัวพันกันกับสิ่งต่างๆ 

เมื่อตาเห็นรูป หูได้ยินเสียง ลิ้นลิ้มรสต่างๆ 

กายได้สัมผัส มันก็เป็นสักแต่ว่า 

สัมผัสแล้วก็หายไปๆ 

ไม่ได้เอามาเป็นอารมณ์ ไม่เอามาคำนึงถึงใจ 

อันนั้นเป็น มหาสติ แท้ทีเดียว

หลวงปู่เทสก์ เทสรังสี

ที่มา  : เพจบ้านจตุรทวีปประทาน เพื่องานพระศาสนา

https://www.facebook.com/Jaturataweep/