แค่ไม่ยึดตัวตน ไม่ยึดความรู้สึกแห่งตัวตน ..
ก็ถึงธรรมอย่างง่ายดาย
.
.
เพราะทุกคนเป็นธรรมชาติเดิมแท้อยู่แล้ว..
เพียงแต่มีสิ่งบดบัง คือ การยึดติดในเราในเขา
และในสิ่งต่างๆ ว่าเป็นของเราของเขา..
เหล่านี้ล้วนเป็นสิ่งที่บดบังธรรมชาติเดิมแท้ในเราทุกคน..
.
เมื่อเอาออกด้วยการสละออก..
สิ่งเดิมแท้นั้นก็จักปรากฎแจ้งชัดแก่ใจทุกคนเอง..
เป็นของเดิมของทุกคนเอง..
และทุกคนสามารถลุถึงสิ่งนี้ได้
ด้วยธรรมชาติเดิมแท้ภายในของทุกคนเอง..
มีอยู่แล้ว ใช่ว่าต้องทำให้เกิดมีเพิ่มไม่
มีอยู่แล้ว แค่รอการเปิดออก
.
เปิดออกด้วยการเอาสิ่งที่บดบังออก
เอาออกด้วยการไม่ยึด คือ การเอาสิ่งที่บดบังออก
หรือ เรียกอีกอย่างว่า ทะลุ(บรรลุ)..
ทุกคนก็พร้อมรู้แจ้ง(ประจักษ์แจ้ง)
และพบในสิ่งที่ตามหามานานแสนนานแล้ว..
---------------
ฟากปถุชน: โลกนี้มีแต่ทุกข์เท่านั้นที่เกิดขึ้น
มีแต่ทุกข์เท่านั้นที่ดับลงไป..
อริยะ(อริยบุคคล) : ทุกข์ไม่เคยมี
ทุกข์ไม่เคยปรากฎ..
ฟากนิพพาน (พุทธะ) : หลุดพ้นตลอดสาย..
----------------
ในความเป็นสมมติ กฎแห่งกรรมยังคงทำงาน
ยังมีถูก ยังมีผิด ยังมีบุญ
ยังมีบาป ยังมีตัว ยังมีตน
ในดวงตา (กฎ) แห่งความเป็นสมมติ..
ใครกระทำสิ่งใดไว้ก็ยังจะต้องได้รับ
ผลแห่งการกระทำนั้น
ในเมื่อยังมีตัวตนของตนเป็นผู้กระทำ
.
แต่ความ "ไม่มีถูก ไม่มีผิด"
สิ่งนี้ คือนัยยะแห่งวิมุติ
ซึ่งเป็นนัยยะที่เหนือไปจากสมมติ
มันจึงเหนือบุญเหนือบาปไป..
เหนือถูก เหนือผิด และเหนือกาลเวลา
.
อันสัจธรรมเดิมแท้นี้ ปุถุชนมิอาจจะเข้าถึงได้เลย
นอกจากจะยินยอมพร้อมใจ
ที่จะละกิเลสจนหมดสิ้น..ดับจนหมด
ไม่มีเลยความโลภ ความทะยานอยาก
ใน กิน กาม เกียรติ
หมดสิ้นจนไม่มีแม้แต่กายเนื้อนี้ก็มิใช่ของเรา
.
นิ้วมือที่กำลังพิมพ์ ดวงตาที่กำลังอ่าน
ความคิดที่กำลังคล้อยตามนี้ก็ไม่ใช่ของเรา
นี่น่ะ จึงจะเรียกว่าพ้นตัวตน
เมื่อพ้นตัวตน (ตัวกูของกู)..
คือ การทำอย่างไร้ผู้ทำ
มันจึงพ้นความผิดถูกดีชั่วบุญบาป (พ้นไป=เหนือขึ้นไป)
อิโตมิ จัง
Image by l69858207 from pixabay
ที่มา : เพจบ้านจตุรทวีปประทาน เพื่องานพระศาสนา
